نقش دیپلماسی دفاعی در تامین نیازهای پدافند غیر عامل جمهوری اسلامی ایران

دیپلماسی دفاعی از مولفه‌ها و مبانی دفاع محسوب می‌شود و می توان آن را بخشی از الزام های راهبردی کشورها دانست. این نوع دیپلماسی به‌عنوان مکمل دیپلماسی سیاسی، مقوله‌ای است که بیشتر از سوی سازمان دفاعی کشورها مورد پیگیری قرار می گیرد. این سازمان‌ها تلاش دارند با استفاده از ظرفیت‌های سخت افزاری و نرم‌افزاری این مقوله، تعاملاتی را با بازیگران بیرونی برای تامین بهتر منافع ملی و بهبود شاخص‌های امنیت ملی برقرار نمایند بنابراین هدف این مقاله بررسی نقش دیپلماسی دفاعی در تامین نیازهای پدافند غیر عامل کشور است که متناسب با هدف اصلی، سئوال تحقیق به این صورت مطرح است که دیپلماسی دفاعی در تامین نیازهای پدافند غیر عامل کشور چه نقشی دارد؟ در این راستا ضمن بررسی موضوع در حوزه تحقیقات کاربردی و استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به شیوه گلوله برفی تا حد تحصیل اشباع نظری، با انجام مصاحبه با تعداد 21 نفر از خبرگان و متخصصان امر که دارای تجربه کاری در حوزه های مرتبط با دیپلماسی دفاعی و پدافندغیرعامل در سطوح عالیه سازه های دفاعی، علمی و تحقیقاتی در سطح نیروهای مسلح ج.ا.ایران و وزارت دفاع بوده و عمدتاً از سوابق خدمتی در محیط های دیپلماتیک و بین الملل نیز برخوردار بودند، نظرات خبرگان جمع آوری و موضوعات مرتبط با هر سوال کدگذاری گردید، هم چنین پس از مشخص نمودن مقوله های محوری و تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق این نتیجه حاصل شد که دیپلماسی دفاعی می تواند نقش موثری در تامین نیازهای پدافندغیرعامل کشور مرتبط با حوزه دیپلماسی دفاعی و محیط خارج کشور در سه حوزه محوری شامل پایش تهدیدات، نیازهای دانشی و انتقال فناوری های نوین و اقلام راهبردی و سخت افزارهای حساس مرتبط با حوزه های پنج گانه پدافندغیرعامل (سایبری، زیستی، شیمیایی،الکترونیک و....) و هم چنین نیازهای مرتبط با مشارکت ها و همکاری های بین المللی و احقاق حقوق در نهادها و سازمان های بین المللی داشته و درمجموع نقشی هم افزایانه در افزایش بازدارندگی، کاهش آسیب پذیری، ارتقای پایداری ملی در مقابله با تهدیدها و اقدامات نظامی دشمن ایفا نماید.