نقش عشایر بختیاری در ایجاد بازدارندگی دشمن بر اساسی پدافند غیرعامل

هدف این نگارش، بررسی نقش عشایر بختیاری در بازدارندگی دشمن در منطقه چهارمحال و بختیاری از دیدگاه پدافند غیرعامل است. براین اساس، پرسش اصلی این است که نقش عشایر بختیاری در ایجاد بازدارندگی دشمن و تامین امنیت جغرافیایی استان چهارمحال و بختیاری در برابر تهدیدها و تهاجم های دشمن چیست؟ برای پاسخ به این پرسش ، فرضیۀ «عشایر بختیاری به لحاظ برخورداری از ویژگی‌های خاص قومی- قبیله‌ای، فرهنگی، مذهبی، وابستگی سرزمینی و آشنایی کامل با نقاط راهبردی استان، در ایجاد بازدارندگی دشمن و تامین امنیت جغرافیایی استان نقش دارند.» مطرح شد و برای اثبات یا رد آن، علاوه بر استفاده از منابع کتابخانه‌ای، پرسش‌نامه‌ای شامل 40 سوال طراحی و اجرا شد؛ برای تحلیل پاسخ‌های به‌دست‌ آمده نیز از آزمون t با سطح اطمینان 95 درصد استفاده شد. نتیجه به دست آمده از اطّلاعات کتابخانه‌ای و تجزیه‌وتحلیل پرسش‌نامه‌ها بیان‌گر این بود که عشایر بختیاری به‌دلیل یکپارچگی در پیروی از مکتب تشیّع و ولایت‌پذیری، تعلّق سرزمینی، آشنایی و حضور در نقاط سخت و صعب‌العبور استان، سلحشوری، پای‌بندی به رسوم قبیله‌ای، حرف‌شنوی از بزرگان و ریش‌سفیدان خود و پیروی از دولت مرکزی، نقش مثبت و سازنده‌ای در بازدارندگی دشمن در تعرض به منطقه و استان دارند و از این رو سرمایه انسانی ارزشمندی برای تامین امنیت منطقه قلمداد می شوند.