اثر اجزای مخارج دولت بر رشد اقتصادی ایران رویکرد رگرسیون غیرخطی انتقال هموار(1398-1350)

شناسایی چگونگی ارتباط بین میزان مداخله دولت در اقتصاد و رشد اقتصادی همواره یکی از مسائل مورد بحث در حوزه اقتصاد بخش عمومی بوده است. مهمترین ابزار مداخله دولت در اقتصاد، مخارجی است که هزینه می‌کند، به طوری که، مقدار مخارج دولت و چگونگی تخصیص آن به بخش­های مختلف، اغلب متغیرهای اقتصادی را متاثر می­سازد. در این پژوهش تاثیر اجزای مخارج دولت که شامل مخارج آموزشی، بهداشتی و نظامی بوده به همراه متغیرهای سرمایه‌گذاری و نرخ اشتغال بر رشد اقتصادی ایران طی دوره زمانی 1350 تا 1398 مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج مدل رگرسیون انتقال غیرخطی هموار، رابطه غیرخطی و آستانه‌ای در مدل مورد تایید قرار گرفت و نتایج حاکی از آن هستند که در رژیم پایین، تاثیر رشد مخارج بهداشتی بر رشد اقتصادی مثبت و تاثیر رشد مخارج نظامی و آموزشی منفی بوده است. در رژیم بالا، تاثیر رشد مخارج بهداشتی منفی و تاثیر رشد مخارج آموزشی و سرمایه‌گذاری نیز مثبت بوده است.

the effect of some components of government expenditure on the economic growth iran

identifying the type of relationship between the level of government intervention in the economy and economic growth has always been one of the issues discussed in the field of public sector economics. the most important instrument of the government's intervention in the economy is the expenditure it spends, so that the amount of government expenditures and how it is allocated to different sectors often affects economic variables. in this research, the impact of government expenditure components, which include education, health and military expenditure, along with investment variables and employment rate, on iran's economic growth during the period of 1350 to 1398 has been investigated. based on the results of the smooth nonlinear transfer regression model, the nonlinear and threshold relationship in the model was confirmed and the results showed that in the first regime, the effect of health expenditure growth on economic growth was positive and the effect of military and educational expenditure growth was negative. in the second regime, the impact of the growth of health expenditures was negative and the impact of the growth of education and investment expenditures was also positive.