کاربرد قراردادهای آتی در محاسبه پوشش بهینه ریسک بازار نفت خام: مقایسه رویکردهای ایستا و پویا

یکی از مهم ترین ابزار پوشش ریسک نوسانات قیمت بازار نفت خام استفاده از قرارداد آتی می باشد. بنابراین به کمک تصریح رابطه میان سری زمانی قیمت های نقدی و آتی ها می توان نسبت بهینه پوشش ریسک را محاسبه نمود. از این رو در این مقاله، از مدل های ols، ecm، dcc garch و garch مبتنی بر کاپولا برای محاسبه و بررسی کارایی نسبت بهینه پوشش ریسک بازار نفت خام طی دوره زمانی 2018-2013 استفاده شده است. نتایج نشان می دهند بزرگترین مقدار نسبت بهینه پوشش ریسک مربوط به مدل dcc-garch و برابر با 0.805 می باشد. با در نظر گرفتن درصد کاهش واریانس می توان نتیجه گرفت استراتژی های پویای dcc و کاپولا نسبت به مدل های پوشش ریسک ایستا از کارایی بالاتری برخوردارند. همچنین کاپولاهای تی استیودنت، گامبل و نرمال متغیر با زمان نسبت به مدل dcc عملکرد بهتری از خود نشان می دهند.  همچنین، از میان توابع کاپولای فوق، تابع کاپولای تی استیودنت دارای کارایی بهتری می باشد.