مورفومتری لغزش بزرگ سیمره و بازسازی تاثیرات لندفرمی آن در کواترنری پسین (رشته‌کوه زاگرس در ایران)

زمین‌لغزش سیمره یکی از بزرگ‌ترین لغزش های شناخته‌شده جهان است که در جنوب غرب ایران قرارگرفته است. هدف این پژوهش بررسی ویژگی ها و تاثیرات ژئومورفولوژیکی این زمین‌لغزش است. برای دست‎یابی به این هدف، از تصاویر ماهواره‌ای، نقشه‌های توپوگرافی، نقشه‌های زمین‎شناسی، نقشه‌های رقومی استفاده شده است. روش پژوهش تجربی و بر پایه تحلیل داده‌های میدانی است. برای این کار، فرآیند رخداد زمین لغزش، علل وقوع و خصوصیات مورفومتریک زمین لغزش در سه بخش سطح لغزش، توده ی لغزشی و مولفه‌های جابه‌جایی لغزش به همراه رسوبات ته‌نشست شده در دریاچه های سدی سیمره و چینه شناسی آن‌ها مطالعه شده است. نتایج مورفومتری زمین‌لغزش شواهدی از نقش عوامل گوناگون در آن است. در میان آنها زیربری لایه های آهک آسماری توسط رود سیمره و کشکان مهم‌ترین عامل رخداد آن می باشد. این لغزش موجب تشکیل دریاچه سدی در پشت توده ی لغزشی شده و این دریاچه در اثر تکرار لغزش دارای پادگانه های متوالی است. نتایج مورفومتری دریاچه به ‌ویژه برآورد حجم آب (45.642 میلیارد مترمکعب) و رسوب دریاچه (23.422 میلیارد مترمکعب) و مقایسه زمان پر شدن این حجم آبی (19.8 سال) با توجه به حجم آب ورودی به دریاچه (2.3 میلیارد مترمکعب در سال) با مدت ‌زمان لازم برای ته‌نشست تمامی این رسوبات (1913.5 سال) نشان می دهد دریاچه چند مرحله و در نتیجه تکرار انسداد رود سیمره توسط تکرار زمین‌لغزش تجدید شده است. چینه شناسی رسوبات دریاچه ای تجدید محیط دریاچه ای را در چهار مرحله روشن می‌کند. توالی پادگانه‌های دریاچه‌ای و سایر شواهد، مقیاس‌های متفاوت تکرار زمین‌لغزش بزرگ سیمره را تایید می‌کند.