پایش خشک‌سالی هواشناسی و هیدرولوژیکی حوضه ی آبخیز کارون شمالی

مطالعه ی وضعیت خشک‌سالی به ‌عنوان نوعی مخاطره ی طبیعی به منظور تخفیف اثرات آن، اهمیت زیادی دارد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات مکانی و زمانی خشک‌سالی هواشناسی و هیدرولوژیک در حوضه ی آبخیز کارون شمالی است. بنابراین با استفاده از اطلاعات هواشناسی و هیدرولوژیکی و با استفاده از شاخص‌های: di، zscore، sri، sdi، swi و gri رخدادهای خشک‌سالی تعیین شد. سپس بر اساس اطلاعات به ‌دست‌ آمده از این شاخص‌ها، پهنه‌بندی شدت خشک‌سالی هواشناسی و هیدرولوژی با روش کریجینگ و idw (با توان 1، 2، 3 و 4) انجام شد. نتایج نشان داد که خشکسالی هواشناسی در حوضه ی آبخیز کارون شمالی در سال آبی 87-86 بیشترین شدت را داشته است خشکسالی آب‌های سطحی در همان سال و هم‌زمان با شروع خشک‌سالی هواشناسی در حوضه اتفاق افتاده است اما در سال آبی بعد غالب است. خشکسالی آب‌های زیرزمینی نیز در سال 88-87 شدیدتر است. از این نظر خشکسالی آب زیرزمینی نسبت به خشکسالی هواشناسی با یک سال تاخیر رخ‌ داده است. نتایج پهنه‌بندی حاکی از آن است که روش زمین‌آماری کریجینگ با مدل های گوسی و نمایی از توانایی بالایی در پهنه‌بندی خشکسالی برخوردار است. همچنین نقشه‌ی حاصل نشان می‌دهد بخش شرقی حوضه نسبت به بخش‌های دیگر بارش کمتری دریافت کرده است. از پهنه‌بندی خشک‌سالی آب زیرزمینی نیز این نتیجه به دست می‌آید که بخش‌های شرقی دشت‌های حوضه از خشکسالی شدیدتری برخوردارند؛ و به ‌طور کلی خشکسالی هیدرولوژیکی در حوضه ی آبخیز کارون شمالی در پهنه‌ی جنوب و جنوب شرقی شدت بیشتری دارد.