رویکرد جدید به مخاطرات محیطی و توسعۀ پایدار در ایران

ایران کشوری است که با روندی شتابان رو به توسعه است. الگوی توسعۀ ایران باید پایدار باشد.  یعنی توسعۀ پایدار در ایران  با در نظر گرفتن رویدادهای مخاطره‌آمیز محیطی انجام گیرد. طی دو دهۀ گذشته متخصصان دانشگاهی و دانشجویان دربارۀ مخاطرات محیطی ایران از منظر محیط طبیعی، اجتماعی، رفتاری و تکنولوژیک تحقیقاتی را انجام داده‌اند. براساس یافته‌های این تحقیقات مخاطرات در ایران همچنان وجود دارد. از طرفی توانایی حکومت در جبران خسارت خیلی کم است. برای کاهش خسارت، اقدامات اساسی انجام نمی‌گیرد. از طرف دیگر تفکر مبتنی بر مخاطرات بر الگوی توسعه غالب نیست. نگرش به رویدادهای طبیعت ضعیف است. بر این اساس به مردم، نیروهای حکومت و نیروهای فعال خصوصی پیشنهاد شد تا مسئولیت ناشی از مخاطرات محیطی را بپذیرند، خسارت مخاطرات آینده را طراحی کنند، کاهش خسارت ناشی از رویدادهای مخاطره امیز را به توسعۀ پایدار پیوند دهند و الگوی توسعه را با توجه به پتانسیل وقوع مخاطرات محیطی طراحی کنند. بر این اساس برنامه‌ها و سیاست‌های  راهبردی توسعه ای ایران ابتدا باید براساس اتخاذ روش‌های کاهش خسارت در برابر مخاطرات باشد. این راهبرد، سنگ بنای رویکردی ایران برای اقدام به توسعه در نظر گرفته شود.

a new approach to environmental hazards and sustainable development for iran

iran is a rapidly developing country. the development model of this country must be sustainable. sustainable development in iran is a development that is carried out, among other things, by taking into account hazardous environmental events. during the past two decades, academic experts and students have conducted research on iran’s environmental hazards from the perspective of natural, social, behavioral and technological environment. the findings of this research are that the hazards still exist. on the other hand, the government’s ability to compensate is very low. basic measures are not taken to reduce the damage. on the other hand, development thinking based on environmental hazards does not dominate the development model. the attitude towards nature is weak. based on this, it was suggested to the people, government forces and private active forces to accept the responsibility caused by environmental hazards. design the damage of future hazards. link damage reduction to sustainable development. design the development model according to the potential of environmental hazards.