تاب‌آوری ساختمان‌های مهم شهر همدان در برابر سیلاب با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری لیزرل

در این تحقیق، برای دستیابی به مدل تاب‌آوری ساختمان‌های واجد اهمیت در برابر سیل، ابتدا دارایی‌های شهر با استفاده از معیارها و زیرمعیارهای سطح‌بندی شناسایی شده و در بستر gis مکان‌نمایی شدند. سپس با کمک نرم‌افزار hecras جریان رودخانه‌ها، مدل‌سازی شد و بازه‌های فاقد ظرفیت گذردهی سیلاب تعیین و در بستر gis مشخص شد و با انطباق هر دو لایۀ مراکز ثقل آسیب‌پذیر، مولفه‌های تاب‌آوری ساختمان احصا ‌شد. با استفاده از مدل تحلیل عاملی ساختاری و نرم‌افزار مدل‌سازی لیزرل مشخص شد که مولفه‌های سازگاری‌– انعطاف، اتصال بازخورد ایمن شکست، وابستگی به اکوسیستم‌های محیطی، تنوع، یادگیری حافظه پیش‌بینی، عملکرد، سرعت پاسخگویی، افزونگی قطعه‌بندی، تدبیر، و استحکام، متغیرهای اثرگذار بر تاب‌آوری ساختمان در سیلاب هستند. پس از مدل‌یابی تاب‌آوری ساختمان‌ها، با استفاده از روش topsis, ahp و تعیین ایده‌آل مثبت و راه‌حل ایده‌آل منفی، تاب‌آوری ساختمان‌ها نمره‌دهی شد و مشخص شد که بیشترین مقدار ایده‌آل مثبت مربوط به شاخص افزونگی تعادل با اثرهای بالقوه آبشاری است که مقدار آن برابر 0.257 است و کمترین مقدار ایده‌آل منفی هم مربوط به شاخص مقاومت در برابر سطحی از تنش است که مقدار آن برابر 0.02 است.