ارزیابی وضعیت انتشارات علمی ایران بر مبنای نقشۀ جامع علمی کشور

هدف: هدف پژوهش حاضر ارزیابی وضعیت انتشارات علمی ایران با تاکید بر شاخص‌های مطرح‌شده در نقشۀ جامع علمی کشور در بازه زمانی 5 ‌ساله 1392 تا 1396 می‌باشد. روش‌شناسی: روش پژوهش توصیفی‌تحلیلی با رویکرد سیاستپژوهی است که با استفاده از ابزارهای علم‌سنجی انجام شده است. داده‌های مربوط به شاخص‌های هشت‌گانه انتشارات علمی مندرج در نقشۀ جامع علمی کشور از پایگاه‌های اطلاعاتی مرتبط برای بازۀ 5‌ ساله استخراج و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: وضعیت ایران در شاخص‌های کمّی مانند «تعداد مقالات در هر میلیون نفر از جمعیت»، «نسبت فارغ‌التحصیلان دانشگاهی و حوزوی به مقالات نمایه‌سازی‌شده در نمایه‌های بین‌المللی» و «نسبت مقالات نمایه‌سازی‌شده در سطح بین‌المللی به تعداد اعضای هیئت علمی» روند صعودی قابل قبولی داشته و امکان تحقق این شاخص‌ها با توجه به کمیت مطلوبشان برای سال 1404 دور از انتظار نیست. در مورد شاخص‌های کیفی مانند «میزان استنادات در واحد انتشارات»، با وجود سیر صعودی در سالیان اخیر، مقدار به‌دست‌آمده با میزان هدف‌گذاری برای این شاخص در 1404 فاصله زیادی دارد. نتیجه‌گیری: آیین‌نامه «نظام پایش و ارزیابی علم، فناوری و نوآوری کشور» که با هدف ارزیابی شاخص‌های نقشۀ جامع علمی کشور ارائه شده است، ابزار مناسبی برای سنجش شاخص‌های نقشۀ جامع علمی کشور نیست و نیاز به بازنگری در شاخص‌های نظام پایش احساس می‌شود

Assessment of Iran’s scientific publications based on National Master Plan for Science and Education

Purpose: This study aims to assess Iran’s scientific publications from 2013 to 2016 with an emphasis on National Master Plan for Science and Education. Methodology: This is a descriptiveanalytical study that has been conducted using scientometric methods. To achieve research objectives, data related to eight indicators of scientific publications insert in National Master Plan for Science and Education, extracted from related databases for five years. Findings: The findings indicate that based on quantitative indices such as Publications Per Population , the ratio of graduates to indexed articles in international databases and ratio of international indexed articles to the number of Faculty members, Iran has an acceptable ascending trend. However, with regard to qualitative indicators such as the citation per paper”, in spite  of  the ascending trend in recent years, the value achieved is far away from the target level for this indicator. Conclustion: System of Monitoring and Evaluation of Science, Technology and Innovation of Iran, intended to evaluate the indicators of National Master Plan for Science and Education by the Supreme Council of Science, Research and Technology, is not suitable and it is necessary to review and modify the indicators of the monitoring system