اثربخشی برنامه ی توانمندسازی روانی- اجتماعی بر کاهش استرس والدینی و ارتقای بهزیستی روان‌شناختی والدین دارای کودک کم‌توان ذهنی

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه ی توانمندسازی روانی- اجتماعی بر کاهش استرس والدینی و ارتقای بهزیستی روان‌شناختی والدین دارای کودک کم توان ذهنی انجام شد. روش: طرح این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به شیوه پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 648 نفر از والدین دارای کودک کم توان ذهنی بود که 40 نفر از آن‌ها به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و 20 والدی که در هر دو مقیاس استرس والدینی و بهزیستی روان‌شناختی، نمره ی کمتر از میانگین گرفته بودند غربال‌شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات برنامه توانمندسازی روانی- اجتماعی حضور یافتند ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. برای جمع‌آوری داده ها از پرسشنامه‌ی منابع و استرس فردربک و پرسشنامه ی بهزیستی روان‌شناختی ریف استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد برنامه توانمندسازی روانی اجتماعی اثر معناداری بر کاهش مولفه های استرس والدینی (001/0=p) و ارتقای بهزیستی روان‌شناختی (001/0=p) والدین کودکان کم توان ذهنی دارد. نتیجه‌گیری: به‌طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که برنامه توانمندسازی روانی– اجتماعی می تواند به‌عنوان مداخله ای مناسب در کاهش مشکلات روان‌شناختی خانواده های دارای کودک کم توان ذهنی بکار رود.