ارزیابی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر روانشناسی مثبت‌نگر در افزایش رضایت شغلی معلمان مدارس استثنایی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر روانشناسی مثبت‌نگر بر رضایت شغلی معلمان مدارس استثنایی شهر کرمان بود. روش: این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل طراحی شد. جامعه آماری را تمامی معلمان استثنایی تشکیل می‌دادند که در سال تحصیلی 1393 در مدارس استثنایی شهر کرمان مشغول به تدریس بودند. روش: نمونۀ پژوهش مشتمل بر 60 نفر از معلمان بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای از میان جامعۀ موردنظر انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها پرسشنامه سنجش رضایت شغلی مینایی و ویسمه (jss) استفاده شد. برنامه محقق ساخته مبتنی بر روانشناسی مثبت‌نگر طی ده جلسه آموزشی روی گروه آزمایش اجرا گردید. یافته‌ها: داده‌ها به روش تحلیل کــوواریانس تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مداخلات روان‌شناختی مبتنی بر روانشناسی مثبت‌نگر در افزایش رضایت شغلی معلمان مدارس استثنایی موثر بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: به‌طورکلی روش مداخله روانشناسی مثبت‌نگر میتواند احساسات، رفتارها و شناخت‌های مثبت را در افراد افزایش دهد. لذا به‌کارگیری این آموزش می‌تواند در راستای بهبود رضایت شغلی معلمان مدارس استثنایی مفید واقع شود.