تاثیر آموزش مهارت‌ زندگی بر کفایت اجتماعی دانش ‌آموزان آهسته ‌گام

هدف: این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر کفایت اجتماعی دانش‌آموزان آهسته‌گام در شهرستان‌های تهران اجرا شد. روش: این پژوهش، یک مطالعه شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه شاهد بود.40 دانش‌آموز پسر آهسته‌گام 13 تا 15 ساله که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب‌شده بودند در این پژوهش شرکت داشتند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه شاهد). گروه آزمایش، آموزش مهارت‌های زندگی را در 9 جلسه دریافت کردند درحالی‌که به گروه شاهد این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده‌شده در این پژوهش آزمون هوشی وکسلر کودکان و پرسشنامه کفایت اجتماعی بود. اطلاعات جمع‌آوری‌شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بعد از مداخله، میانگین نمرات کفایت اجتماعی گروه آزمایش به‌طور معناداری بیشتر از گروه شاهد بود. همچنین، آموزش مهارت‌های زندگی بر همه خرده مقیاس‌های کفایت اجتماعی (مهارت‌‌های شناختی، رفتاری، کفایت هیجانی و آمایه‌ انگیزشی) اثر مثبت و معناداری داشت. نتیجه‌گیری: برنامه آموزشی مهارت‌های زندگی باعث بهبود کفایت اجتماعی در دانش‌آموزان آهسته‌گام شد؛ بنابراین برنامه‌ریزی برای ارائه آموزش مهارت‌های زندگی به این دانش‌آموزان اهمیت ویژه‌ای دارد.