مقایسه ناگویی هیجانی و خلاقیت هیجانی در دانش آموزان دختر تیزهوش و عادی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه ناگویی هیجانی و خلاقیت هیجانی دانش‌آموزان دختر تیزهوش و عادی بود. این پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای است و جامعه آن تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره دوم شهر تهران بوده که از بین آن‌ها تعداد 307 نفر دانش آموز (144 نفر دانش آموز عادی و 163 نفر دانش آموز تیزهوش) به روش نمونه‌گیری خوشه ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و مقیاس‌های ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و خلاقیت هیجانی (آوریل، 1999) را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که در هردو گروه از دانش آموزان (تیزهوش و عادی) بین هوش هیجانی و خلاقیتهیجانی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. تنها در دانش آموزان تیزهوش زیرمقیاس اثربخشی/اصالت با ناگویی هیجانی رابطه مثبت و معنادار داشت. همچنین نمرات ناگویی هیجانی و خلاقیت هیجانی بین دو گروه تفاوت معناداری داشت که نمرات ناگویی هیجانی در دانش آموزان عادی و نمرات خلاقیت هیجانی در دانش آموزان تیزهوش نسبت به گروه مقابل بالا تر بود. هرچقدر دانش آموزان ازنظر هیجانی، خلاقیت بیشتری داشته باشند راحت تر و بهتر می توانند هیجانات خود را بشناسند و ابراز کنند و درنتیجه بهتر می توانند با دیگران رابطه برقرار کنند.