اثربخشی آموزش ادبیات کودک بر مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان بی سرپرست و بد سرپرست

هدف: هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش ادبیات کودک بر مشکلات رفتاری و هیجانی کودکان بد سرپرست و بی‌سرپرست بود. روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری بود. از بین کودکان بی‌سرپرست و بد سرپرست استان البرز 20 کودک 3 تا 6 ساله به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش (10 نفر) و گواه (10 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بررسی مشکلات و نقاط قوت (فرم معلم) بود که این پرسشنامه برای سنین 16-3 بکار می‌رود و دارای پنج خرده مقیاس است که عبارت‌اند از: نشانه های هیجانی، مشکلات سلوک، بیش فعالی، کمبود توجه، مشکلات ارتباطی با همسالان و رفتارهای جامعه پسند. برای گروه آزمایش، 10 جلسه ی یک‌ساعته آموزش ادبیات کودک، شامل قصه، داستان، شعر، نغمه و لالایی برگزار شد و برای گروه گواه هیچ مداخله ای انجام نگرفت. در پس آزمون، هر دو گروه ارزیابی شدند، داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات آزمون ها در دو گروه، تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه‌گیری: یافته ها حاکی از آن بود که آموزش ادبیات کودک، چهار مولفه ی اختلالات رفتاری و هیجانی شامل نشانه‌های هیجانی، مشکلات سلوک، بیش فعالی، مشکلات با همتایان را کاهش می‌دهد و رفتارهای مطلوب اجتماعی را افزایش می‌دهد و این تاثیر ماندگار است (p≤ 0.05).