رابطه خودکارآمدی و سبک‌های دلبستگی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی دختر

پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه خودکارآمدی و سبک‌های دلبستگی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دختر منطقه 3 تهران انجام گرفت. در این پژوهش توصیفی، از روش همبستگی استفاده شد. جامعه مورد پژوهش، دانش‌آموزان دبیرستانی دختر تهران در سال تحصیلی 95-1394 بودند. که 60 دانش‌آموز دبیرستانی دختر منطقه 3 تهران با نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگ‌سال کولینز – رید، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی عبدخدایی – فرم دبیرستانی جهت گردآوری داده‌ها توسط آزمودنی‌ها تکمیل و پاسخ داده شد. در پژوهش حاضر ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه‌شده برای سبک دلبستگی ایمن 81/0، سبک دلبستگی اجتنابی 78/0 و سبک دلبستگی اضطرابی 85/0 به دست آمد. ضریب آلفای کرونباخ محاسبه‌شده برای پرسشنامه خودکارآمدی شرر در تحقیق حاضر 92/0 به دست آمد. بررسی اعتبار پرسشنامه انگیزش پیشرفت با استفاده از روش آلفای کرونباخ ضریبی معادل با 90/0 را نشان داد. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نسخه 16 نرم‌افزار spss، مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت. یافته بیان می‌کنند، امکان پیش‌بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی بر اساس خودکارآمدی (78/0=β، 40/9=t) و سبک دلبستگی ایمن (39/0=β، 53/2=t) در سطح 05/0 وجود دارد. درعین‌حال، ازآنجاکه ضریب شیب‌خط محاسبه‌شده در خرده مقیاس‌های سبک دلبستگی اضطرابی (01/0-=β، 02/0=t) و اجتنابی (01/0-=β، 14/0=t) از نظر آماری معنادار نیست، امکان پیش‌بینی نمرات آزمودنی‌ها در انگیزه پیشرفت تحصیلی بر اساس نمراتشان در این خرده مقیاس‌ها نیست؛ بنابراین، با تجزیه‌وتحلیل داده‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که رابطه معنادار و مثبت بین خودکارآمدی و سبک دلبستگی ایمن با انگیزش پیشرفت تحصیلی آزمودنی‌ها وجود دارد.