اثربخشی روانشناسی مثبت‌ نگر بر بهزیستی روان‌ شناختی مادران دارای فرزندان اوتیسم

هدف: در این پژوهش، اثربخشی روان‌شناسی مثبت نگر بر بهزیستی روان‌شناختی مادران دارای فرزندان اوتیسم موردبررسی قرار گرفت. روش: جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه مادران کودکان مبتلابه اختلال اوتیسم بود که برای درمان فرزند خود به مراکز توان‌بخشی در شهر کرج مراجعه کرده بودند. از میان مراجعه‌کنندگان 30 نفر از مادران دارای فرزند مبتلابه اوتیسم با روش نمونه‌گیری در دسترس، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. با بهره‌گیری از طرح نیمه آزمایشی گروه نمونه منتخب، به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های مقیاس بهزیستی روانی ریف (rspwb) و سنجش علائم اوتیسم گیلیام (gars) استفاده شد. گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه دوساعته مورد آموزش قرار گرفتند. یافته‌ها: داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس، به کمک نرم‌افزار spss موردبررسی قرار گرفتند و نتایج نشان داد که روانشناسی مثبت‌نگر بر بهزیستی روان‌شناختی مادران دارای فرزندان اوتیسم ازلحاظ آماری معنادار و اثربخش است، همچنین نتایج آزمون پیگیری نیز نشان از پایداری و ماندگاری اثربخشی این روش دارد. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر بیانگر این است که آموزش روان‌شناسی مثبت نگر قادر به افزایش بهزیستی روان‌شناختی مادران دارای فرزندان اوتیسم می‌باشد.