اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر ارتباط والد - فرزند و تنیدگی والدینی دانش آموزان دارای نارسایی توجه

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر ارتباط والد ـ فرزند و تنیدگی والدینی دانش آموزان دارای نارسایی توجه انجام گرفت. روش: در یک طرح تحقیق شبه آزمایشی با گروه گواه و از نوع طرح دوگروهی ناهمسان با پیش آزمون و پس-آزمون، 24 نفر از مادران دارای فرزند با نارسایی توجه داوطلب شرکت در پژوهش، از بین نمونه در دسترس شهرستان علی آباد استاد گلستان، در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مادران گروه آزمایش طی 8 جلسه گروهی و به صورت هفتگی و هر هفته یک جلسه 2 ساعته، برنامه فرزندپروری مثبت را آموزش دیدند. سیاهه ارتباط والد فرزند و مقیاس تنیدگی والدینی به عنوان پیش و پس آزمون استفاده شد و داده ها با روش تحلیل کوواریانس بین گروهی یک طرفه تک متغیری (ancova) تحلیل شدند. یافته ها: یافته های حاکی از تفاوت معنادار نمرات پیش و پس آزمون (05/0>p) بود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت برنامه فرزندپروری مثبت باعث بهبود روابط والد فرزند و کاهش تنیدگی والدینی می شود.