اثربخشی برنامه آموزشی شناختی رفتاری بر رضامندی زوجیت و سلامت روان مادران دانش آموزان با آسیب شنوایی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مادران دانش آموزان با آسیب شنوایی بر رضامندی زوجیت و سلامت روان آن ها انجام گرفت. روش: جامعه پژوهشی شامل کلیه مادران دانش آموزان با آسیب شنوایی استان شهرستان علی آباد بود، که 24 نفر از آنان به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و در یک طرح شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل شرکت کردند. از بین نمونه فوق 12نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه کنترل گمارش تصادفی شدند. سپس برنامه مداخله آموزش شناختی رفتاری به مدت 8 جلسه گروهی اجرا گردید. جهت ارزیابی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سلامت عمومی و مقیاس رضامندی زوجیت افروز در دو مرحله پیش و پس آزمون استفاده شد. داده های حاصل از دو گروه کنترل و آزمایش با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های فوق حاکی از معناداری تمام خرده مقیاس های هر دو مقیاس سلامت روان و رضامندی زناشویی در سطح بود. نتیجه گیری: درمجموع می توان این گونه نتیجه گیری کرد که آموزش شناختی رفتاری می تواند منجر به افزایش رضامندی زوجیت و سلامت روان مادران گردد.