اثربخشی بسته آموزش قالی‌بافی با رویکرد مشارکتی بر عز‌‌ت‌نفس نوجوانان آهسته‌گام

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی اثربخشی بسته آموزش قالی‌بافی با رویکرد مشارکتی بر عز‌‌ت‌‌نفس نوجوانان آهسته‌گام بود. روش این مطالعه، نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌‌آموزان آهسته‌گام مقطع اول و دوم متوسطه مدارس استثنائی شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 که تعداد دانش آموزان 118 نفر بود. تعداد 24 نفر از آن‌ها به‌صورت هدفمند و با استفاده از روش نمونه‌‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار سنجش مقیاس عزت‌‌نفس روزنبرگ (rses) (1965) بود. گروه آزمایش در 12 جلسه 60 دقیقه‌ای به مدت هفت هفته شرکت کردند؛ در‌حالی‌که گروه کنترل در کلاس‌های سنتی قالی‌بافی تحت آموزش قرار گرفتند. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس به‌وسیله نرم‌افزار 25spss مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش حاضر بیان‌کننده این بود که استفاده از بسته آموزش قالی‌بافی با رویکرد مشارکتی به‌طور معناداری بر عزت‌نفس با اندازه اثر 0.344 (p≤0. 05) در نوجوانان آهسته‌گام تاثیرگذار بود. در نتیجه، می‌توان عنوان کرد که آموزش قالی‌بافی با رویکرد مشارکتی، قابلیت تقویت متغیرهای مهم دیگری از جمله عزت‌نفس را در نوجوانان آهسته‌گام دارا است.

Effectiveness of a carpet weaving training program with a cooperative learning approach on self-esteem of slow-paced adolescents

The purpose of the present study was to study the effectiveness of a carpet weaving training program with a cooperative approach on selfesteem of slowpaced adolescents. The method of this study was semiexperimental with pretestposttest design and a control group. The participants in the research were slowpaced students of the first and second grades in a special education school in Tehran in 2017 2018, who were 118 students. Twentyfour students from among them were randomly selected and assigned into the experimental and control groups (each group 12 students). 12 students of experimental group participated in this program, and the control group participated in the traditional carpet weaving training program. Rosenberg SelfEsteem Scale (RSES) (1965) was used to evaluate selfesteem, which were completed by the participants before and after the intervention. The obtained data were analyzed using Multiple Analysis of Covariance (MANCOVA), using statistical software SPPSS25. The results showed significant differences (p<0/5) between the experimental and the control group in selfesteem, and it showed that all of these variables increased significantly after carpet waving training with the cooperative approach. At the end, it can be concluded that using carpetweaving training with cooperative approach can be used for improving selfesteem in slowpaced adolescents