اثربخشی آموزش گروهی مثبت‌نگری بر کیفیت زندگی و تاب‌آوری معلمان زن دانش‌آموزان استثنایی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش گروهی مثبت نگری بر کیفیت زندگی و تاب‌آوری معلمان زن دانش آموزان استثنایی شهر تهران بود. روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی معلمان زن مدارس استثنایی شهر تهران در سال تحصیلی 1395-1394 که 680 نفر بودند و از میان آن‌ها 24 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) به‌صورت تصادفی جایگزین شدند و به پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqol) و پرسشنامه تاب‌آوری دیویدسون و کانر (cdrsc) پاسخ دادند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه برنامه‌ی مثبت‌نگری را دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری و با نرم‌افزار تحلیل آماری spss نسخۀ 22، مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که فرضیه‏ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش گروهی مثبت نگری بر کیفیت زندگی و تاب‌آوری معلمان زن دانش آموزان استثنایی، مورد تایید قرار گرفته است و معلمان زن گروه آزمایش نسبت به معلمان زن گروه کنترل در پس‌آزمون، به‌طور معناداری، کیفیت زندگی و تاب‌آوری بیشتر داشتند. بدین ترتیب استفاده از آموزش گروهی مثبت‌نگری موجب افزایش کیفیت زندگی و تاب‌آوری معلمان زن دانش آموزان استثنائی شده؛ زیرا روش مداخله مثبت‌نگر می‌تواند احساسات، رفتارها و شناخت‌های مثبت را در افراد افزایش دهد. از این رو، به کارگیری این آموزش می‌تواند در راستای بهبود کیفیت زندگی و تاب‌آوری معلمان مدارس استثنایی مفید واقع شود.

Effectiveness of positivity group training on quality of life and resilience of female teachers of exceptional students

The aim of this study was to determine the effectiveness of positivity group training on quality of life and resilience of female teachers in exceptional students in Tehran. The research method was quasiexperimental with a pretestposttest design with a control group. The statistical population of this study included all female teachers in special schools in Tehran in the 20152016 academic year (680 people), from among which 24 people were selected by available sampling and randomly replaced in experimental group (12 people) and control (12 people). They answered the WHO Quality of Life Questionnaire (WHOQOL) and the Davidson Connor Resilience Questionnaire (CDRSC). Experimental group participants received 8 sessions of positivity treatment program. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance in SPSS22 software. The results showed that the research hypothesis on the effectiveness of positivity group training on quality of life and resilience of female teachers in exceptional students was confirmed and the female teachers in the experimental group were significantly higher than the female teachers in the control group in the posttest. They had more resilience. Thus, the use of positivity group training increases the quality of life and resilience of female teachers of exceptional students, because the positivity intervention method can increase positive emotions, behaviors and cognitions in people. Therefore, using this training can be useful in order to improve the quality of life and resilience of teachers in exceptional schools.