اثربخشی بازی‌درمانی با استفاده از شن بر رفتارهای چالشی و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا

هدف: پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی بازی‌درمانی با استفاده از شن بر رفتارهای چالشی و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان پسر 7 تا 11 ساله مبتلا به اختلال اتیسم مراکز درمانی و توان‌بخشی شهر تهران در سال 1397 بودند، تشکیل دادند. از بین جامعه هدف 16 کودک پسر مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس بر اساس پرسشنامه سنجش دامنه طیف اتیسم انتخاب و در دو گروه آزمایش (8 نفر) و کنترل (8 نفر) به شیوه تصادفی گمارش شدند. از مقیاس تجدیدنظر شده رفتارهای چالشی بودفیش، سیمونز، پارکر و لوییز (2000) برای ارزیابی رفتارهای چالشی و فرم والد پرسشنامه اضطراب اسپنس، بارت و تارنر (2003)، برای ارزیابی اضطراب استفاده شد. گروه آزمایش در 10 جلسه 45 دقیقه‌ای در طول دو ماه و نیم روش مداخله‌ای بازی‌درمانی با استفاده از شن را به ‌صورت انفرادی دریافت کرد. در پایان مجدداً هردو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد که بازی‌درمانی با استفاده از شن موجب کاهش رفتارهای چالشی و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌ دست ‌آمده می‌توان از بازی‌درمانی با استفاده از شن به ‌منظور کاهش رفتارهای چالشی و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد به ‌عنوان یک روش مداخله‌ای موثر سود جست.