اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر هنر بر اضطراب و حرمت خود دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مبتنی بر هنر بر اضطراب و حرمت خود دانش‌آموزان دختر دبستانی بود. روش این مطالعه از نوع شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 120 دانش‌آموزان دبستان دخترانه صبای نور، واقع در منطقه دو شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بود. از بین جامعه فوق، نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس و با جایگزینی تصادفی انجام شد. بدین‌صورت که با استفاده از سیاهه اضطراب حالت- صفت کودکان (staic)، سیاهه حرمت خود کوپر اسمیت (sei) و پروتکل آموزش گروهی مبتنی بر هنر (at)، همه دانش‌آموزان پایه پنجم انتخاب شده و مورد آزمون قرار گرفتند. برحسب این آزمون ها، افرادی که نمره اضطراب بالاتر از میانگین (اضطراب حالت=29.6 و اضطراب صفت=37.3) و نمره حرمت خود کلی پایین‌تر از میانگین (34.7) داشتند، مشخص شدند و از بین آن‌ها 24 نفر به‌عنوان گروه نمونه انتخاب و به‌تصادف در دو گروه 12 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. به‌منظور اجرای پژوهش، گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت آموزش گروهی مبتنی بر هنر قرار گرفتند و مجدداً در پس‌آزمون هر دو گروه به سنجش درآمدند. نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره، تفاوت معنادار میان گروه آزمایش و گواه را در هر دو متغیر اضطراب و حرمت خود نشان داد (p<0.05). براساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت، آموزش گروهی مبتنی بر هنر بر کاهش اضطراب و افزایش حرمت خود دانش‌آموزان دبستانی موثر بوده است.