مقایسه اثربخشی بازی‌درمانی انفرادی و گروهی بر تاب‌آوری در دانش‌آموزان دبستانی مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی بازی‌درمانی انفرادی و گروهی بر تاب‌آوری در دانش‌آموزان دبستانی مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دبستانی (252 نفر؛ 101 دختر و 151 پسر) مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی شهر تهران در سال تحصیلی98-1397 بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 60 نفر از آنان انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 20 دانش‌آموزان) قرار گرفتند. به‌منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تاب‌آوری کونور- دیویدسون (cd-risc) استفاده شد. روش پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. گروه‌های آزمایش تحت بازی‌درمانی انفرادی (10 جلسه 45 دقیقه‌ای) و بازی‌درمانی گروهی (10 جلسه 60 دقیقه‌ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ای دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که بازی‌درمانی انفرادی و گروهی بر افزایش تاب‌آوری دانش‌آموزان دبستانی مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی اثربخش بودند (p<0.01)، اما بازی‌درمانی انفرادی، دارای تاثیر بیشتری بر بهبود تاب‌آوری دانش‌آموزان دبستانی مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی بود (p<0.01). همچنین نتایج نشان داد که از بازی‌درمانی انفرادی و گروهی، می‌توان در افزایش تاب‌آوری در دانش‌آموزان adhd، بهره برد. پیشنهاد می‌شود در مدارس از این دو نوع درمان برای کودکان استفاده کرد.