اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس بر نگرش‌های ناکارآمد و نگرانی دانش‌آموزان دارای اختلال اضطراب فراگیر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس بر نگرش‌های ناکارآمد و نگرانی دانش‌آموزان دارای اختلال اضطراب فراگیر بود. این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را 96 نفر از دانش‌آموزان دختر 12 تا 16 ساله دارای اختلال اضطراب فراگیر در شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل دادند. در این پژوهش تعداد 30 دانش‌آموز دارای اختلال اضطراب فراگیر از بین جامعه آماری با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و به‌صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخلات درمانی 12 جلسه‌ای مربوط به درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس را در طی سه‌ماه به‌صورت هفته‌ای یک جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. این در حالی است که گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای را در طول پژوهش دریافت نکردند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه‌های اختلال اضطراب فراگیر (gadq) و نگرانی ایالت پنسیلوانیا (pssq) و مقیاس نگرش‌های ناکارآمد (das) بود. تجزیه‌و‌تحلیل توسط نرم‌افزار 23-spss با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیره صورت گرفت. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس بر نگرش‌های ناکارآمد و نگرانی دانش‌آموزان دارای اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنادار دارد (0.001>p). براساس یافته‌های پژوهش حاضر پیشنهاد می‌شود که جهت کاهش نگرش‌های ناکارآمد و نگرانی دانش‌آموزان دارای اختلال اضطراب فراگیر از درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس به‌عنوان یک روش کارآمد استفاده گردد.