طراحی و بررسی اثربخشی برنامۀ آموزشی خانواده‌محور بر رضامندی زوجیت و سلامت روان مادران دختران تیزهوش

پژوهش حاضر با هدف طراحی و بررسی اثربخشی برنامۀ آموزشی خانواده‌محور بر رضامندی زوجیت و سلامت روان مادران دختران تیزهوش انجام شد. پژوهش حاضر، یک مطالعۀ شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. جامعۀ آماری این پژوهش را مادران دختران تیزهوش تشکیل دادند. برای انتخاب آزمودنی‌ها از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای استفاده شد، به طوری که در این پژوهش 30 نفر از مادران دختران تیزهوش شرکت کردند. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند و در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. به گروه‌ آزمایش، برنامۀ آموزشی خانواده‌محور در 12 جلسۀ 90 دقیقه‌ای آموزش داده شد، ولی به گروه کنترل این نوع آموزش‌ ارائه نشد. ابزار‌های پژوهش مقیاس رضامندی زوجیت افروز (1389) و پرسشنامۀ سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979) بود. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس مختلط تحلیل شد. نتایج نشان داد که در پس‌آزمون، میانگین نمرات سلامت روان و خرده‌مقیاس‌های آن (علائم جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی، علائم افسردگی) در گروه آزمایش به طور معناداری کم‌تر از گروه کنترل و میانگین نمرات رضامندی زوجیت گروه آزمایش به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (0.0001>p). همچنین تمامی نمرات در مرحلۀ پس‌آزمون نسبت به پیگیری تفاوت معناداری نداشتند(0.05