ارتباط تعامل مادر-کودک با نشانه‌های اختلال‌های اضطرابی در کودکان ناشنوا و نیمه‌شنوا

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ تعامل مادر-کودک با نشانه‌های اختلال‌های اضطرابی در کودکان ناشنوا و نیمه‌شنوا بود. روش پژوهش همبستگی بود. از میان مادران دارای کودکان با مشکلات شنوایی‌، در شهرستان‌های بروجرد، ملایر، تویسرکان و نهاوند به صورت سرشماری، 69 مادر (37 مادر کودکان ناشنوا و 32 مادر کودکان نیمه‌شنوا)انتخاب شدند و در پژوهش شرکت کردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس‌های اضطراب کودکان اسپنس: نسخۀ والدین (1992) و رابطۀ مادر-کودک (1998) و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا)، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری با روش گام‌به‌گام استفاده شد. نتایج نشان داد که 15.15 درصد کودکان ناشنوا و 8.33 درصد کودکان نیمه‌شنوا از نشانه‌های کلی اختلال‌های اضطرابی بهره‌مند بودند. نتایج آزمون مانوا نشان داد که نشانه‌های اختلال‌های اضطرابی و ابعاد رابطۀ کودک- مادر در دو گروه کودکان ناشنوا و نیمه‌شنوا تفاوت نداشت؛ اما در کودکان نیمه‌شنوا اضطراب اجتماعی و در کودکان ناشنوا ترس از جراحت جسمانی بیشتر بوده است. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط نزدیک مادر-کودک با اختلال‌های اضطرابی رابطۀ منفی و تعارض مادر-کودک با اختلال‌های اضطرابی رابطۀ مثبت داشت. ارتباط نزدیک مادر-کودک به صورت منفی نشانه‌های اختلال‌های اضطرابی کودکان دارای مشکلات شنوایی را پیش‌بینی کرده است. براساس نتایج، آموزش ارتباط مادر-کودک به مادران کودکان دارای مشکلات شنوایی برای کاهش نشانه‌های اختلال‌های اضطرابی آن‌ها پیشنهاد می‌شود.