اثربخشی فعالیت‌های حرکتی با و بدون موسیقی بر چالاکی دست‌های کودکان با اختلال طیف اُتیسم

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی فعالیت‌های حرکتی با و بدون موسیقی بر چالاکی دست‌های کودکان با اختلال طیف اُتیسم بود. این مطالعه از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان با اختلال طیف اُتیسم با عملکرد بالا در شهر کرمان بود که از بین آن‌ها 22 کودک (15 دختر و 17 پسر) از مرکز اُتیسم در دامنه سنی 7 تا 10 سال به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به‌صورت تصادفی در گروه‌های پژوهش تقسیم شدند. ابزار سنجش شامل آزمون ارزیابی حرکات کودکان ویرایش دوم (mabc-2) بود. مداخله حرکتی مدنظر به‌مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به‌مدت 45 تا 60 دقیقه اجرا شد و همچنین در جلسات از موسیقی اُرف استفاده شد. به‌منظور تحلیل داده‌ها، از آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک‌متغیره و از نرم‌افزار 20-spss استفاده شد. نتایج نشان داد، گروه مداخله حرکتی همراه با موسیقی اثربخشی بیشتری بر بهبود آیتم‌های چالاکی دست‌ها در این کودکان داشت. همچنین گروه مداخله حرکتی بدون موسیقی نیز، باعث بهبود این آیتم‌ها شد؛ اما این اثرگذاری به ‌اندازه گروه مداخله حرکتی همراه با موسیقی نبود (0.001>p). بر اساس یافته‌های پژوهش، فعالیت‌های موسیقایی- حرکتی، می‌تواند به‌عنوان یک مداخله درمانی حرکتی مناسب برای بهبود چالاکی دست‌های این کودکان پیشنهاد شود.