تاثیر مداخله حل مسئله‌محور، بر تعامل مادران با کودکان مشکل ارتباطی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مداخله حل ‌مسئله‌‌محور بر تعامل مادران با کودکان مشکل ارتباطی بود. این پژوهش شبه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران (184 نفر) دانش‌آموزان دختر و پسر پایه سوم تا پنجم شهر کرمانشاه بود. تعداد 120 مادر که دارای فرزند با مشکلات ارتباطی بودند با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با انتساب تصادفی به ‌دو گروه آزمایشی (60 نفر) و کنترل (60 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش 10 جلسه دوساعته در کارگاه تربیت کودک/ نوجوان اندیشمند شرکت کردند؛ سپس به‌مدت سه ماه برنامه حل مسئله را در تعامل با فرزندانشان استفاده کردند و گروه کنترل نیز هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای جمع‌آوری اطلاعات از سیاهه رابطه والد- کودک (pcri) فرم والدین استفاده شد. نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد، در سه مرحله پیش‌آزمون- پس‌آزمون (فاصله سه‌ماهه) و پیگیری (فاصله یک‌ماهه)، در گروه آزمایش، بین نمرات پیش‌آزمون- پس‌آزمون در زیرمقیاس‌های رضایت از فرزندپروری، ارتباط با فرزند، ایجاد محدودیت و ارتباط والد- کودک تفاوت معناداری وجود داشت (0.001=p)؛ اما در گروه کنترل بین نمرات پس‌آزمون- پیگیری در تمامی زیرمقیاس‌های مذکور تفاوت معنادار نبود. همچنین اثر این برنامه در بین دختران و پسران یکسان بود. با توجه به‌ تاثیر مداخله حل مسئله‌محور، استفاده این برنامه آموزشی از سوی مادران در آموزش کودکان با مشکل ارتباطی ضروری است.