اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و اجتناب شناختی دانش‌آموزان دختر دارای اضطراب امتحان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و اجتناب شناختی دانش‌آموزان دختر دارای اضطراب امتحان بود. این مطالعه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه دارای اضطراب امتحان شهر شهرکرد در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 دانش‌آموز دختر دارای اضطراب امتحان با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 دانش‌آموز). گروه آزمایش مداخله رفتاردرمانی دیالکتیک (لینهان، 2008) را طی دو ماه و نیم و در 10 جلسه 75 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه‌های اضطراب امتحان ساراسون (qsta)، انعطاف‌پذیری روان‌شناختی (cfi) و اجتناب شناختی (caq) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار آماری 23-spss مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی (p<0.001) و اجتناب شناختی(p<0.001) دانش‌آموزان دختر دارای اضطراب امتحان تاثیر معنادار دارد. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان چنین نتیجه گرفت که رفتاردرمانی دیالکتیک با بهره‌گیری از تکنیک‌های تحمل پریشانی، پذیرش و خودنظم‌جویی هیجانی می‌تواند به‌عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و کاهش اجتناب شناختی دانش‌آموزان دارای اضطراب امتحان مورد استفاده گیرد.