اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی به شیوه گروهی بر سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین‌فردی دانش‌آموزان دارای اختلال ریاضی

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی به شیوه گروهی بر سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین‌فردی دانش‌آموزان دارای اختلال ریاضی بود. این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان 15-13 سال مبتلا به اختلال ریاضی مراجعه‌کننده به مراکز آموزشی و بالینی شهر کرج در سال تحصیلی 98-1397 بود. از بین جامعه آماری 30 دانش آموز به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در ادامه هریک از آن ها به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون ریاضی کی‌مت (kmdt)، مقیاس‌های سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (csas)، حساسیت بین‌فردی (ipsm) و آموزش مثبت‌اندیشی بود. آموزش مثبت‌اندیشی به‌صورت 10 جلسه 75 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه شد؛ اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه‌وتحلیل یافته های پژوهش در پس‌آزمون، نشان داد که آموزش مثبت اندیشی در بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین‌فردی گروه آزمایش موثر بوده است (p<0.005). با توجه به نتایج به‌دست آمده از این پژوهش، پیشنهاد می شود که آموزش مثبت‌اندیشی به‌عنوان یکی از روش های موثر در بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین‌فردی دانش‌آموزان با اختلال ریاضی در نظر گرفته شود.