اثربخشی والدگری مبتنی بر مهارت‌های سازمان‌دهی بر مهارت های سازمان‌دهی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان با اختلال کم توجهی و بیش فعالی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی والدگری مبتنی بر مهارت‌های سازمان‌دهی بر مهارت‌های سازمان‌دهی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان با اختلال کم‌توجهی/ بیش‌فعالی بود. این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری را کلیه کودکان10-8 سال با اختلال کم‌توجهی/ بیش‌فعالی تشکیل دادند ‌که در سال 98-1397در مدارس عادی شهر اصفهان مشغول‌به‌تحصیل بودند. در این پژوهش 30 کودک پسر (15 نفر گروه کنترل و 15 نفر گروه آزمایش) بودند که بر اساس نظر روان‌پزشک کودکان و چهارمین ویرایش مقیاس سوانسون- نولان و پلهام (snap-iv)، اختلال کم‌توجهی/ بیش‌فعالی تشخیص داده شدند. گروه آزمایش 11 جلسه آموزش والدگری مبتنی بر مهارت‌‌های سازمان‌دهی دریافت کردند. در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری، مقیاس مهارت‌های سازمان‌دهی (coss-p) و مقیاس درجه‌بندی عملکرد تحصیلی (aprs) بر روی آن‌ها اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار 23-spss مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که والدگری مبتنی بر مهارت های سازمان‌دهی بر مهارت های سازمان‌دهی و عملکرد تحصیلی در مرحله پس آزمون تاثیر معناداری داشته است و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است (p≤0.05). این مطالعه با آموزش والدگری مبتنی بر مهارت های سازمان‌دهی به‌عنوان یک مداخله، نتایج امیدوارکننده‌ای بر بهبود مهارت های سازمان‌دهی و عملکرد تحصیلی کودکان با اختلال کم توجهی/ بیش فعالی ارائه می‌دهد؛ همچنین نشان می‌دهد که مهارت‌های سازمان‌دهی و عملکرد تحصیلی با والدگری مبتنی بر مهارت های سازمان‌دهی قابل‌انعطاف هستند.