تاثیر آموزش ریاضی از طریق برنامه‌های آموزشی رایانه‌ای بر یادگیری ریاضی و علاقه به ریاضی دانش‌آموزان دیرآموز

هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش ریاضی از طریق برنامه های آموزشی رایانه ای بر یادگیری مفاهیم ریاضی و علاقه به ریاضی دانش آموزان دیرآموز بود. روش: این پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دیرآموز پایه دوم ابتدایی شهر سنگر در سال تحصیلی 1395-1396 بود، که 30 نفر از آنها به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل). گروه آزمایش تحت تاثیر متغیر مستقل آموزش از طریق برنامه های آموزشی رایانه ای (طی10جلسه 45دقیقه ای) قرار گرفت، اما گروه کنترل هیج مداخله‌ای را دریافت نکرد. ابزارهای مورد استفاده‌ی پژوهش عبارت‌اند از پرسشنامه توانمندی‌های یادگیری ریاضی پایه دوم (تبریزی، 1389)، مقیاس هوشی وکسلر کودکان ویرایش چهارم (وکسلر، 2004) و پرسشنامه علاقه به ریاضی (نعمتی، 1388). در نهایت، داده‌های حاصل از پژوهش به روش تحلیل کوواریانس یک‌متغیره و چندمتغیره و با استفاده از نرم‌افزار spss 16.0 تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش ریاضی از طریق برنامه‌های آموزشی رایانه ای باعث بهبود یادگیری مفاهیم ریاضی و افزایش علاقه به ریاضی در دانش آموزان دیرآموز شده است (0.001>p). نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر این برنامه آموزشی، استفاده از فناوری آموزشی با کمک کامپیوتر در آموزش دانش‌آموزان دیرآموز ضروری است.

Effectiveness of mathematics education through computer training programs on mathematics learning and interest in mathematics of slow learner students

computer training programs on learning mathematics concepts and interest in mathematics of slow learner students. Method: This research was quasiexperimental with pretestposttest design and control group. The statistical population consisted of all elementary second grade slow learner students of Sangar City in the academic year of 20162017, from among whom 30 students were selected through convenient sampling method and were divided into two groups of experiment and control (15 in the experiment group and 15 in the control group). The experiment group was trained through computer training programs (within 10 sessions of 45 minutes), but the control group did not receive any educational intervention. The research tools included the Mental Learning Ability Questionnaire of Secondary Grade (Tabrizi, 2010), Wechsler IQ Scale for Children (Wechsler, 1949) and Interest in Mathematics Questionnaire (Nemati, 2009). Finally, the data were analyzed using oneway and multivariate analysis of covariance and analyzed using SPSS 16.0 software. Results: The results of covariance analysis showed that mathematical education through computer training programs, improves learning of mathematical concepts and increases interest in mathematics in slow learner students (P<0/001). Conclusion: Regarding the effect of this training program, the use of computeraided teaching technology is essential in teaching slow learner students.