تدوین برنامه‌ آموزشی حل‌مسئله گروهی با رویکرد هنر و ارزیابی اثربخشی آن بر نگرش اجتماعی و نشاط معنوی در نوجوانان تیزهوش

هدف از پژوهش حاضر، تدوین برنامه آموزشی حل‌مسئله گروهی با رویکرد هنر و ارزیابی اثربخشی آن بر نگرش اجتماعی و نشاط معنوی نوجوانان تیزهوش دختر بود. در این پژوهش با استفاده از طرح پژوهشی شبه‌آزمایشی به‌صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری‌ به ارزیابی اثربخشی برنامه پرداخته شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش‌آموزان نوجوان دختر 15 تا 18 سال تیزهوش شهر تهران بود که در سال تحصیلی 97-1396 شاغل به تحصیل بودند. با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس به‌صورت هدفمند بعد از اجرای مقیاس هوش استفورد بینه، 30 دانش‌آموز با بهره هوشی بالاتر از 120 به‌عنوان گروه نمونه انتخاب و یه‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه آموزشی طی 14 جلسه 90 دقیقه‌ای در گروه آزمایش برگزار شد. گروه کنترل برنامه‌ای دریافت نکرد. بعد از یک ماه و نیم پیگیری انجام شد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه نگرش اجتماعی (saq)، مقیاس نشاط معنوی (svs) و برنامه آموزش حل‌مسئله گروهی با رویکرد هنر (gpstpa) بود. داده‌های حاصل از پژوهش حاضر با استفاده از تحلیل‌ کوواریانس چندمتغیری با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. برنامه آموزشی حل‌مسئله گروهی با رویکرد هنر بر نگرش اجتماعی (0.01> p، اندازه اثر 0.46) و نشاط معنوی (‌‌0.01> p، اندازه اثر 0.5) نوجوانان تیزهوش موثر بوده است. اثربخشی این برنامه آموزشی پس از یک ماه و نیم نیز پایدار بوده است. برنامه آموزشی حل‌مسئله گروهی با رویکرد هنر، نگرش اجتماعی و نشاط معنوی نوجوانان تیزهوش را افزایش می‌دهد.

Developing a group problem-solving training with art approach and evaluating its effectiveness on social attitude and spiritual happiness of gifted adolescents

The aim of research was developing a group problemsolving training program with an art approach and evaluating its effectiveness on social attitude and spiritual happiness of gifted adolescents. In this research, the effectiveness of the program was assessed through a quasiexperimental research and its design was, pretest, posttest, and followup stages. The participants of this research were female gifted adolescents aged 15 to 18 years old in Tehran who were studying in the academic year of 9697. The students were screened by the Tehran StanfordBinet Test of Intelligence and 30 gifted students were selected based on purposive available sampling method and placed randomly in the two experiment and control groups each consisting of 15 individuals. The experiment group experienced a 14training session focusing on training program. Each session held lasted 90 minutes. The instruments of this research were Social Attitude Assessment Scale (Jordan Afrooz, 1976) and Spiritual Happiness Scale (Afrooz, 2016). Then, the data were analyzed via repeated measurement tests and multivariate analysis of variance (MANCOVA). The results illustrated that group problemsolving training program with an art approach can effect on social attitude (p≤0/01 effect size 0/46) and spiritual happiness (p≤0/01 effect size 0/5) of gifted adolescents. Also, it was shown that the effect of this instruction was constant even after 1/5 months. Training group problemsolving with an art approach can enhance social attitude and spiritual happiness of gifted adolescents.