مقایسه ناگویی‌خُلقی در کودکان با و بدون اختلال نقص‌توجه/ بیش‌فعالی

هدف از این پژوهش، مقایسه ناگویی‌خُلقی در کودکان با و بدون اختلال نقص‌توجه/ بیش‌فعالی بود. روش مطالعه علّی مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی و عادی شهر اصفهان بودند که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در ابتدا مقیاس تشخیصی اختلال نقص‌توجه/ بیش‌فعالی کودکان (فرم والدین) (ccarss) و پرسشنامه کانرز (فرم معلم) (cprs) برای هریک از کودکان تکمیل گردید. در مرحله دوم 120 نفر از کودکانی که در کرانه بالاتری قرار داشتند (یعنی افرادی که بالاترین نمره را در پرسشنامه کانرز کسب کرده بودند) به مصاحبه بالینی دعوت شدند. در نهایت 100 نفر؛ 50 نفر عادی (15 دختر و 35 پسر) و 50 نفر بیش فعال (11 دختر و 39 پسر) با استفاده از مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (tas) مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که نمرات کودکان مبتلا به اختلال نقص‌توجه/ بیش‌فعالی در مولفه های ناگویی‌خُلقی شامل ناتوانی در شناسایی احساسات، ناتوانی در توصیف احساسات و سبک تفکر برون‌مدار به‌صورت معناداری بیشتر از کودکان عادی بود. براساس یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه‌گیری کرد که کودکان با اختلال نقص‌توجه/ بیش‌فعالی دارای برخی از ویژگی های ناگویی‌خُلقی هستند و در پاسخ های هیجانی دچار نارسایی هستند. بنابراین، توجه به مسائل هیجانی افراد با اختلال نقص‌توجه/ بیش‌فعالی بیش‌از‌پیش حائز اهمیت است

Comparison of alexithymia in children with and without Attention Deficit/Hyperactivity Disorder

The main objective of this research was to compare alexithymia in children with and without Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD). The Method of study was expofacto. The statistical population of this study consisted of all primary school male students with ADHD and normal students in Esfahan City who were selected by cluster random sampling method. At first, the Conner’s Parents Rating Scale (CPRS, 1960) and Conner’s Teacher Rating Scale (CTRS, 1997) for each of the children were completed. In the second phase, 120 children who were on the high end (those who had the highest score in the Conner’s questionnaire) were invited to clinical interviews. Finally, two groups of 100 people; 50 with ADHD (11 girls and 39 boys) and 50 normal (15 girls and 35 boys) were compared using the Toronto Alexithymia Scale (TAS) (Bagby, Parker Taylor, 1994). The results of multivariate analysis of variance showed that the scores of children with ADHD in the components of alexithymia, inability to identify emotions, inability to describe emotions and external thinking style were significantly more than normal children. Based on the findings of the study, it can be concluded that children with ADHD have some morphological characteristics and are inadequate in emotional responses. Therefore, attention to the emotional issues of people with ADHD is considered more important than past.