تاثیر روش درمان مبتنی بر پذیرش‌وتعهد (act) بر تعارض والد- فرزندی در دختران نوجوان ورزشکار حرفهای دارای آسیب ورزشی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش‌وتعهد (act) بر کاهش تعارض والد فرزندیدر دختران نوجوان ورزشکار آسیب‌دیده بود. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه دختران ورزشکار نوجوان دارای آسیب‌دیدگی ورزشی در تیم های ملی، لیگ و باشگاهی و مسابقات کشوری در سال 1398 در سطح شهر تهران تشکیل دادند که از میان آن‌ها،30 نفر به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفری (گروه آزمایش و گروه کنترل) با گمارش تصادفی جایگزین شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه تجدیدنظر شده تاکتیک‌های حل‌تعارض (cts 2) بود. ابتدا از همه آزمودنی‌ها پیش‌آزمون به‌عمل آمد. در مرحله بعد، گروه آزمایش، به مدت هشت جلسه 90 دقیقه‌ای مداخله به روش act دریافت کرد. در نهایت، از هر دو گروه پس‌آزمون و آزمون پیگیری به‌عمل آمد. نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد، اثرات اصلی آزمون و گروه، همچنین اثر تعاملی آزمون*گروه برای متغیر تعارض و دو خرده‌مقیاس استدلال و پرخاشگری کلامی معنادار بود (0/001>ps)؛ اما برای خرده‌مقیاس پرخاشگری جسمانی هیچ یک از این اثرات معنادار نبود (0/05

Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on parent-child conflict in professional adolescent female athletes with athletic injury

The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) on reduction of parentchild conflict in professional adolescent female athletes with athletic injury. The method of the study was quasiexperimental with pretestposttest and followup design and a control group. The statistical population included all adolescent female athletes with sports injuries in national teams, leagues and national competitions during 2019 in Tehran City, from among which 30 people were selected using available sampling and assigned to two groups of 15 people (experiment group and control group) randomly. Then, in pretest all participants completed the Revised Conflict Tactics Scale (1996), which measures three subscales including reasoning and verbal and physical aggression. In the next phase, the experiment group, despite the control group), received a onemonth ACT intervention (twice a week, 90 min each). Finally, both groups took part in posttest and followup test. The results of MANOVA showed main effects of test and group and test*group interaction were significant for conflict and two of subscales (reasoning verbal aggression; Ps< 0/001), but not for physical aggression (Ps>0/05). For all three variables, more analysis indicated that experiment group performed better in posttest and followup as compared to pretest, but the performance of control group did not differ significantly in three different tests. In addition, experiment group outperformed control group in posttest and followup. In conclusion, ACT can reduce parentchild conflict in professional adolescent female athletes with athletic injury.