اثربخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر بازشناسی هیجانی چهرۀ کودکان اتیسم با عملکرد بالا

هدف پژوهش حاضر، بررسی ‌اثربخشی ‌آموزش هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر بازشناسی هیجانی چهره در کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر اصفهان بود. روش پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر اصفهان بود. ابتدا 30 کودک اتیسم به روش نمونه‌گیری هدفمند از مرکز توان‌بخشی اتیسم اصفهان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند و گروه آزمایش آموزش نقاشی را در طی 8 جلسه دریافت کردند. با استفاده از آزمون بازشناسی حالت‌های ‌هیجانی چهرۀ اکمن و فرایسن (1978) در ابتدا و انتهای جلسات درمانی بازشناسی هیجانی چهره اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر در نرم‌افزار20 spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد مداخلۀ هنر درمانی با رویکرد نقاشی تاثیر معناداری بر نمرات بازشناسی هیجانی چهرۀ آزمودنی‌ها در مرحلۀ پس‌آزمون داشته (14.871=f و 0.05< p) و اثر آن در مرحلۀ پیگیری از بین‌نرفته است (3.921-= t و 0.01>p). بر اساس یافته‌های پژوهش، هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر بازشناسی‌ هیجانی چهره در کودکان اتیسم شهر اصفهان موثر بود، لذا پیشنهاد می‌شود نقاشی درمانی در کنار دیگر روش‌های درمانی کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم به‌کار رود.