اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر خودنظارتی بر مشکلات تغذیه‌ای کودکان آهسته‌گام

هدف: پژوهش حاضر به‌منظور بررسی بازی‌درمانی مبتنی بر خودنظارتی بر مهارت‌های اجتماعی کودکان آهسته‌گام خفیف انجام شد. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون همراه گروه گواه بود. جامعه‌ آماری پژوهش کلیه‌ی دانش‌آموزان 85 سال آهسته‌گام را شامل می‌شد که به مراکز توان‌بخشی و مدارس استثنایی شهرستان ایلام مراجعه کرده بودند. از جامعه‌ی مذکور، با روش تصادفی ساده 20 کودک به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه 10 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت بازی‌درمانی مبتنی بر خودنظارتی قرار گرفت. در این زمان، گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه غربالگری مشکلات تغذیه‌ای (ماتسون و کان، 2001) بود. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌های به‌دست‌آمده از پژوهش، از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تاثیر بازی‌درمانی مبتنی بر خودنظارتی بر مشکلات تغذیه‌ای و مولفه‌های آن در مولفه‌های انتخابی بودن غذا (0.005=p و 10.660=f)، مهارت‌های تغذیه‌ای (0.002=p و 12.598=f)، امتناع از خوردن (0.009=p و 8.611=f) و مشکلات رفتاری هنگام غذا خوردن (0.014=p و 7.412=f) در سطح 0.05=α معنی‌دار بود، اما تاثیر آن بر مولفه‌ی آسپراسیون (0.725=p و 0.128=f) معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: بنا بر نتایج پژوهش می‌توان گفت مداخله‌ی بازی‌درمانی مبتنی بر خودنظارتی باعث کاهش مشکلات تغذیه‌ای کودکان آهسته‌گام می‌شود.