تدوین برنامه تقویت ریاضی بر اساس الگوی پاسخ به مداخله (rti) و اثربخشی آن بر شناسایی دانش‌آموزان با ناتوانی خاص ریاضی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین برنامه تقویت ریاضی بر اساس الگوی پاسخ به مداخله و اثربخشی آن بر شناسایی دختران و پسران دانش‌آموزان با ناتوانی خاص ریاضی پایه دوم ابتدایی شهر شیراز انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع ترکیبی شامل بخش کیفی از نوع تدوین و اعتباریابی بسته‌ی آموزشی تقویت ریاضی و بخش کمی از نوع شبه آزمایشی بود. جامعه پژوهش شامل 60 دانش‌آموزان کم پیشرفت در ریاضی پایه‌ی دوم ابتدایی مدارس ناحیه‌ی دو آموزش‌وپرورش شهر شیراز بود نمونه‌ی پژوهش شامل 32 دانش‌آموز (14 دختر و 18 پسر) بود که پس از غربالگری از میان 60 دانش‌آموز ناتوان در ریاضی ‌به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل آزمون ریاضی ایران کی‌مت، آزمون هوش ریون و آزمون رشد دیداری – حرکتی بندرگشتالت بود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و مقایسه میانگین‌های زوجی در دو گروه مستقل تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، میانگین خرده مقیاس‌های شمارش، جمع، تفریق، اندازه‌گیری، زمان و پول، هندسه، حل مسئله، تفسیر، تخمین و اعداد گویا در دانش‌آموزانی که پاسخ به مداخله داشتند در مرحله‌ی اول و دوم آموزش به‌طور معناداری افزایش‌یافته بودند (0.001=p)؛ و در دانش‌آموزانی که پاسخ به مداخله نداشتند و به مرحله‌ی سوم مداخله وارد شدند، افزایش میانگین مشاهده نشد. یافته‌های تحلیل کوواریانس نشان داد که خرده مقیاس‌های شمارش (0.001=p)، زمان و پول (0.028=p)، تفسیر (0.017=p) و تخمین (0.01=p) تحت تاثیر جنسیت بوده‌اند. نتیجه‌گیری: طبق نتایج، بسته‌ی آموزشی تدوین‌شده و برنامه‌ی طراحی‌شده، در افزایش مهارت‌های ریاضی (کاربرد، عملیات و مفاهیم) موثر بود، این تاثیر در دو جنس متفاوت بود. همچنین آموزش بر اساس رویکرد پاسخ به مداخله در شناسایی دانش‌آموزان ناتوان در یادگیری ریاضی از دانش‌آموزان کم پیشرفت مفید بود.