مقایسه اثربخشی مداخلات بازی‌های حرکتی، ذهنی و ترکیبی بر بهبود ادراک فضایی دانش‌‌آموزان کم‌بینا

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مداخلات بازی‌های حرکتی، ذهنی و ترکیبی بر بهبود ادراک فضایی دانش آموزان کم‌بینا انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح سه گروهی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان کم‌بینا 9 الی 12 سال مدارس همگانی و استثنائی شهر کرمانشاه تشکیل داد که از میان آن‌ها، 30 نفر به‌طور هدفمند با تیزی دید بین 0.05 الی 0.4 دیوپتر برای مطالعه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 10 نفری قرار گرفتند. گروه­های مورد مطالعه به مدت 8 هفته، هفته‌ای 2 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه تمرین ­کردند. برای اندازه‌گیری قابلیت ادراک فضایی، از آزمون‌های پرتاب توپ به هدف و تعداد دریبل توپ در 15 ثانیه استفاده شد. عملیات آماری با استفاده از آزمون t همبسته، تحلیل واریانس یک‌سویه و آزمون lsd انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که در آزمون پرتاب توپ، هر سه روش بازی موجب پیشرفت معنادار شدند؛ اما تفاوت در بین گروه‌ها ازلحاظ آماری معنادار نبود. در آزمون دریبل، تنها بازی‌های ترکیبی موجب توسعه ادراک فضایی شد. به‌علاوه، مقایسه‌های بین گروهی بر برتری معنادار این روش نسبت به روش ذهنی و بدنی دلالت داشتند. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد، در فعالیت‌های بدنی پیچیده‌تر، برای رشد جهت‌یابی کودکان کم‌بینا بهتر است از بازی‌های ترکیبی استفاده شود.