نماز در آیین یهود

نماز در آیین یهود، جزء ارکان اساسی دین به شمار می‌آید . خاستگاه و ریشه تشریعِ نماز در یهودیت، «قربانی»‌هایی است که خود از شعائر بزرگ یهودیت بوده، در کتاب مقدس عبری به مناسبت‌های گوناگون از آن یاد شده است. نماز در ایام پس از تخریب معبد سلیمان و به سبب فاصله‌گیری جامعه ایمانی از معبد، با مساعی ربی‌ها و به همت مجمع کبیر سامان یافت. در این پژوهش، پس از تبیین مفهوم و نحوه تشریع نماز، مقدمات و سپس ارکان اصلی و موخرات آن بررسی شده است. ضرورت این اثر، پرداختن به مقولات مشترک ادیان ابراهیمی و از آن جمله نماز است. نماز، پل ارتباطی جوامع ایمانی فرض شده است؛ پلی که رهروانش فراوان، و پیمودنش در اوقاتی از صبح و شام، فریضه است. نگارنده بر آن است که پرداختن به این روزانه پُرتکرار، راه‌کاری اساسی در همدلی جامعه مومنان،‌ و بستری ره‌گشا و مناسب برای گفت‌وگوی بینُ‌الادیانی در برابر جبهه کفر و الحاد است.

Prayer in Judaism

Prayer is the most pervasive way of the communication between the man and God. This important tradition in Judaism is one of the basic principles in this religion. Studying it in Abrahamic religions is an introduction to understanding its different impacts on the lives of believers and faith community. The origin and roots of Jewish prayer legislation are "victims" being the great ritual in Judaism and it is mentioned in Hebrew Bible on various occasions. The prayer was organized by Rabbi and efforts of the Great Assembly when the Solomon temple was destroyed. This was an admirable effort in that age. The current paper investigates the content and legislation of prayer, its introductions and main elements. Addressing the common issues relating to Abrahamic religions including prayer is significant. Prayer is assumed as a bridge in faith communities which is obligatory for its followers at different times in day and night. The author suggests that praying is the fundamental solution for sympathy in the believers and it is suitable context for interreligion dialogue against the heresy and atheism.