تحلیلی بر دلایل شکل‌گیری اعتقاد به ایزدبانوان در ایران باستان

بشر در تاریخ دیرپای خود از ‌اندیشه‌های دینی متنوعی بهره‌مند بوده است. پرستش مادر خدایان، یکی از انواع آنهاست. تندیسه‌های فراوان به دست آمده از حفاری‌های انجام‌شده در مناطق گوناگون، موید وجود سنت پرستش مادر خدایان و ایزدبانوان، کهن‌ترین سنت مذهبی، در جهان قدیم است. این سنت به مثابه یکی از باورهای پراهمیت ایران باستان نیز درخور بررسی است. مقاله پیشِ رو به بررسی برجسته‌ترین ایزدبانوان ایران باستان، مانند اناهیتا، اشی، دئنا، ارشتات، پارندی و چیستا، می‌پردازد که روزگاری به شدت مورد احترام بودند و معابد بی‌شماری به خود اختصاص داده‌ بودند. همچنین تحلیلی است از جایگاه و کارکردهای لاهوتی و ناسوتی زنان در ایران باستان،  و نقش آن در شکل‌گیری پرستش این ایزدبانوان.

An analysis on reasons of believing in the goddesses in ancient Iran

Humankind has had various religious thoughts during the history, and worshiping of “Mother Goddesses” is one of them. Plenty of statues being found in different regions corroborate that worshiping of “Mother Goddesses” is the oldest custom in ancient world. We can study this custom as one of the most important beliefs in Ancient Iran. Anahita, Asi, Daena, Arashtat, Parendi and Chista are some Goddesses of ancient Iran, which are still worshiped by many people and many temples are devoted to them.  This article attempts to verify the metaphysical and humane roles of women in ancient Iran and their influences on forming these Goddesses.