الوهیّت در اندیشه عارفانِ شیواییِ جنوبِ هند (ناینمارها)

آیین شیواپرستی یکی از شاخه‌های دین هندوست که پیشینۀ آن در این سرزمین به دوران کهن بازمی‌گردد. این آیین در سده‌های میانه توسط شوریدگان و مجذوبانی معروف به «ناینمار»، در مناطق جنوبی هند به رشد و توسعۀ قابل توجهی دست یافت؛ از این‌رو این دوره نقطۀ عطفی برای آیین شیواپرستی به شمار می‌آید. ریشۀ بسیاری از مفاهیم اساسی الهیاتی و فلسفی تفکر شیوایی را می‌توان در سروده‌های فراوان برجای‌مانده از «ناینمار»ها یافت؛ از جمله این مباحث، الوهیّت و رویکرد آنان به خداوند است. مفهوم الوهیّت و بسیاری از مسائل ذیل آن در دین هندو (با وجود پژوهش‌هایی که در این حوزه انجام شده است) هنوز چندان شناخته‌شده نیست. بنابراین جستجو در سروده‌های این قدّیسان و دیدگاه‌های آنان به مسائلی چون مفهوم خدا، وجوه تشبیهی و تنزیهی خداوند، توحید، قدیم‌بودن خداوند، فیض و عنایت پروردگار، موضوعی قابل توجه و درخور بررسی است و هدف اصلی این نوشتار نیز می‌باشد. در این رهگذر با تحلیل سروده‌های این قدّیسان، به مباحث مطرح‌شدۀ فوق پرداخته خواهد شد.

divinity in the thoughts of śaivist mystics of southern india (nāyanmārs)

śaivism, or shaivism, is a branch of hinduism with roots tracing back to ancient india. this religion notably developed and expanded under the influence of mystics known as nāyanmārs in southern india. this period marks a significant turning point for shaivism. many foundational theological and philosophical concepts of shaivism can be traced to the humns left by the nāyanmārs, including their ideas on divinity and god. despite extensive research, little is known about the concept of divinity and related issues in hinduism. therefore, this article aims to investigate the hymns of these saints, exploring their perspectives on the concept of god, god’s anthropomorphic and apophatic attributes, monotheism, the eternity of god, and god’s grace. through an analysis of these hymns, we delve into these issues.