اندیشه متافیزیکی در آئین ﺳﻴﻜْﻬ

بر اساس آموزه‌های آیین سیکه، متافیزیک عبارت است از: «مطالعه وجود و هستی در سه جنبۀ مهم حقیقت مطلق، واقعیت موجود و شناختی که انسان از آن واقعیت دارد». حقیقت غایی وقتی قابل ادراک می‌گردد که به رویت واقعی (دَرشَن) رسیده باشد؛ در غیر این حالت توصیف‌شدنی نیست، بلکه فقط اوصافی مانند خالقیت، اراده، و ... شخصیت خداوند را تا حدودی توضیح می‌دهند. از نظر سیکه، حقیقت مطلق منشا این آفرینش است. خداوند پیش از خلقتِ جهان در اندیشه فرو رفته بود و با خلق جهان بازی (لی‌لا) را دنبال می‌کند که جهان هستی عرصۀ کارزار و میدان مبارزۀ انسان است و جز این هیچ قصد و اراده‌ای را نمی‌توان برای آفرینش جهان تصور نمود؛ زیرا خداوند تام و تمام و کامل مطلق است، بی‌نیازی‌اش مانع آن است که مقصد و مقصودی را دنبال کند. از نظر سیکه، رستگاری انسان از طریق استدلال‌های عقلی و نظری ممکن نیست؛ زیرا از یک وجود منطقی که از طریق عقل به دست آمده است، اما کاملاً بی‌ارتباط و جدا از نور الهی است، کاری بر نمی‌آید؛ مگر اینکه شخص، خود را به مطلق متصل کرده باشد.

metaphysical thought in sikhism

according to sikhism, metaphysics is the study of being and existence in three major aspects: absolute truth, existing reality, and human knowledge of this reality. the ultimate truth can be comprehended when one achieves true vision (darshan). otherwise, it cannot be described but can only hint at god’s attributes, such as being a creator, possessing will, and having a personality to some extent. in sikhism, the origin of creation is absolute truth. before creating the world, god was immersed in thought. by creating the world, god seeks a play (lila), with the world serving as the stage for human struggle. there can be no other intention behind the creation of the world, as god is full, complete, and absolutely perfect. due to his independence, he does not pursue any intentions or purposes. in sikhism, human salvation is not achievable through rational and theoretical arguments because a logical entity obtained through reason, disconnected from divine light, cannot accomplish anything unless one connects to the absolute.