بیداری معنوی و شب تاریک روح از دیدگاه یوحنا صلیبی

در عرفان مسیحی برای توصیف سیر روح به‌ سوی خدا از استعاره «شب تاریک» استفاده شده است. یکی از کسانی که از این استعاره برای سیر روح به‌ سوی خدا بهره می‌گیرد، یوحنا صلیبی است. وی مراحل گوناگون سفر روح به ‌سوی خدا را بیان می‌کند و به‌مثابه مقامات عرفانی در نظام‌های عرفانی دیگران به‌ کار برده است. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد «شب تاریک» نزد یوحنا صلیبی، استعاره از راهی برای روح به ‌سوی خدا و وسیله‌ای برای توضیح سفر روح در حال تحول و دگرگونی در مسیر تعالی معنوی است که مسیر اتحاد با خداوند را تجربه می‌کند. یوحنا بر دو جنبه از سفر روح متمرکز است: جستجوی انسان برای خدا و جستجوی الهی برای انسانیت. او در هر جنبه‌ای از سفر، دوگانگی فعالیت و انفعال را ارائه می‌دهد. این دگرگونی از ساختاری چهارگانه پیروی می‌کند: اول: شب فعال حواس، صعود به کوه کرمل؛ دوم: شب فعال روح، صعود به کوه کرمل؛ سوم: شب منفعل حواس؛ چهارم: شب منفعل روح و شب تاریک. یوحنا در کتاب اول صعود وضعیت «سلبی» محرومیت را توصیف می‌کند. شب تاریک گامی برای ازبین‌بردن دل‌بستگی‌ها و راهی برای اتحاد الهی است؛ به این معنا که تمام ‌مسیر تاریکی با چیزهای مبهم پوشیده شده است. ارتباط با روح در این شب بدون کمک حواس است و شب با خشکی‌ها و خلاهایش وسیله‌ای برای معرفت خدا و نفس در نظر گرفته‌ شده است.

spiritual wakefulness and the “dark night” by john of the cross

dark night serves as a metaphor for the soul’s progression towards god, as utilized by john of the cross. he employs this metaphor to illustrate the various stages of the soul’s journey towards god, akin to mystical stages in other spiritual systems. the findings of this article suggest that, according to john of the cross, the dark night symbolizes the soul’s transformative path toward god. it serves as a means to elucidate the soul’s transformative journey, marked by spiritual transcendence and union with god. john delves into two aspects of the soul’s journey: humanity’s quest for god and the divine pursuit of humanity, presenting an overarching activity-passivity dichotomy in each dimension of the journey. this transformation unfolds through a four-part structure: first, the active night of the senses, ascending mount carmel; second, the active night of the soul, also ascending mount carmel; third, the passive night of the senses; fourth, the passive night of the soul within the dark night. in book i, john delineates the negative state of deprivation. the dark night represents a crucial step in relinquishing attachments and embarking on a path toward divine reunion, involving a journey on a dark path shrouded in indistinct elements. the soul’s connection during this night occurs independently of sensory aid, and the dryness and vacuums within the night are viewed as a means to comprehend both god and the soul