تبیین مراتب هستی و فرّه‌‌ یزدانی در کتاب سوم دینکرد

دین مزدایی در جایگاه دین رسمی عهد ساسانی از ساحتی باطنی و اشراقی برخوردار است که با کیهان‌شناسی و ساختار جهان از یک‌سو و تکالیف اخلاقی فردی از سوی دیگر پیوستگی دارد. دوران آمیختگی نور و ظلمت، هر کسی در هر طبقۀ مردمانه‌‌ای برابر وظیفۀ اندازه‌شدۀ خود رفتار می‌‌کند و از ایجاد آشوب و تفرقه طبقاتی و چشم‌‌داشت اهریمنی به خواسته و دارایی دیگران دوری می‌‌کند. این وظیفه به گونۀ سلسله‌‌مراتبی در دو جهان «مینوگ» و «گیتیگ» پدیدار است که هدف بررسی این پژوهش را شکل می‌‌دهد. پرسش اصلی این است که ساختار جهان و تکالیف اخلاقی افراد بر چه مبنایی در کتاب سوم دینکرد استوار شده است؟ و نقش کشوربان و فرد مومن به دین مزدایی در مواجهه با آشفته‌‌کاری‌‌های اهریمن چیست؟ یافته‌‌های تحقیق نشان می‌‌دهد جهان‌‌آفرین، کشوربان‌ و مردمان در راستای یک زنجیره بنیادین، غایتی جز شکست اهریمن ندارند و این مهم با اندازه‌‌شناسی فرّه یزدانی درون هر فرد برای واپس‌راندن اهریمن از جهان پاک گوهر انجام می‌‌پذیرد.

an account of the degrees of being and divine farrah (splendor) in denkard, book three

mazdaism, designated as the official religion during the sasanian era in iran, encompasses an inner illuminative dimension intricately connected to cosmology and the world’s structure on one hand, and individual moral obligations on the other. in the era marked by the mingling of light and darkness, individuals across social classes adhere to their assigned duties, preventing the emergence of chaos, class divisions, and the coveting of others’ possessions. these duties manifest hierarchically in the realms of menog and getig, forming the focal point of this research. the primary inquiry revolves around unraveling the foundations of the world’s structure and individuals’ moral responsibilities as outlined in book three of denkard. additionally, the study delves into the roles of the nation-guardian and followers of mazdaism in confronting the chaotic deeds of ahriman. the findings indicate that the world’s creator, the guardian of the nation, and its people, united in a fundamental chain, share a singular objective—overcoming ahriman. this pursuit involves understanding the extent of divine splendor (farrah yazdani) within each individual, serving as a means to repel ahriman from the inherently pure world.