تحلیل و بررسی دیدگاه عبدالکریم سروش درباره علم امامان شیعه

هم‌زمان با پیدایش مسئله امامت، شیعیان با استناد به سخنان پیامبر اعظم (ص) برای برخورداری امامان از علم ویژه بیش از هر ویژگی دیگر اصرار ورزیدند. در تثبیت امامت نقش کلیدی برای آن قائل شدند و با رویکردهای مختلف در زمره مباحث کلامی به آن نظر انداختند. از جمله نواندیشانی که اخیراً با رویکرد تکثرگرایانه درباره جایگاه و مرجعیت علمی امامان b اظهارنظر کرده، عبدالکریم سروش دباغ است. او از چند جهت باورمندی شیعیان به جایگاه علمی امامان را نقد کرده، و از اساس اندیشه‌ای غالیانه به شمار آورده است! در این جستار می‌کوشیم با تحلیل و بررسی گفتار و نوشتار وی چند مسئله مهم را روشن کنیم: 1. دوگانه‌پنداری او درباره علوم وحیانی امامان پس از پیامبر اکرم k؛ 2. استفاده ابزاری از غزالی برای هم‌داستان جلوه‌دادن او با خود؛ 3. واردکردن اتهام غلو به شیعیان به دلیل باورداشتن به علم وحیانی امامان.

Analysis and Review of Abd alKarim Sorush’s View on the Knowledge of Shiite Imams

Simultaneously with the emergence of the issue of Imamate, the Shiites, citing the words of the Holy Prophet (S), insisted on the special knowledge of the Imams more than any other features. They assigned it a key role in establishing the Imamate and considered it as a theological issue with different approaches. Abd alKarim Sorush Dabbagh is one of the modern thinkers who has recently commented on the position and scientific authority of the Imams (AS) with a pluralistic approach. He has criticized the Shiites’ belief in the scientific position of the Imams in several ways, and has basically considered it an exaggerated idea. In this article, by analyzing and reviewing his speech and writing, we try to clarify some important issues including: 1. His dualism about the revelatory knowledge of the Imams after the Holy Prophet (S) 2. His instrumental use of alGhazzali to show him as an accomplice; 3. Accusing the Shiites of exaggeration for believing in the revelatory knowledge of the Imams (AS).