مفهوم «خرد» در یهودیت و کیش زردشتی رویکردی مقایسه‌ای بر پایه عهد عتیق و گاهان

این مقاله مفهوم «خرد» را می‌کاود و آن را در دو دین یهودی و زردشتی با تکیه بر عهد عتیق و گاهان بررسی می‌کند. در عهد عتیق در سه کتاب سِفر تکوین مخلوقات، داستانایوبو نیز امثالسلیمان به موضوع خرد برمی‌خوریم، اما در گاهان شواهد بیشتری درباره خرد وجود دارد تا نگرش زردشتیان در این موضوع را برای ما روشن کند. با کنار هم قراردادن این شواهدِ متنی در باب مفهومی واحد (خرد) می‌توان جایگاه این انگاره را در دین یهودی و زردشتی تبیین و با هم مقایسه کرد. همانند دین زردشتی، در یهودیت نیز به حکمت عملی توصیه شده است، اما این دو دین در آفرینش خرد با هم هم‌رای نیستند؛ برای شخص زردشتی از ابتدای آفرینش مقدر شده است که خردمند باشد اما در دین یهود آدمی در نتیجه ارتکاب گناه صاحب خرد می‌شود.

The Notion of “Reason” in Judaism and Zoroastrianism: A Comparative Approach Based On the Old Testament and Gathas

This paper is concerned with the notion of “reason” in two old religions: Judaism and Zoroastrianism relying on the Old Testament and Gathas. In the Old Testament, reason comes up in three books: Genesis, the Story of Jacob, and the Story of King Solomon. There is, however, much more trace of reason in Gathas, however, with which we can delineate the Zoroastrian conception in this regard. With a juxtaposition of such textual evidence concerning reason, the notion can be accounted for and compared in Judaism and Zoroastrianism. Just like Zoroastrianism, Judaism recommends people to practical wisdom, although the two religions do not agree over the creation of reason. For Zoroastrians, people were destined from the beginning of the creation to be rational, whereas in Judaism people come to have reason after they commit a sin.