بررسی تاثیر فرآیندهای رسوبی و دیاژنزی بر قطر گلوگاه حفرات، سازندهای دالان و کنگان در بخش مرکزی خلیج فارس

این مطالعه به بررسی تاثیر عوامل مختلف بر قطر گلوگاه حفرات در سازند دالان بالایی و کنگان در بخش مرکزی خلیج فارس پرداخته است. ریزرخساره، محیط رسوبی، فرایندهای دیاژنزی و تاثیر آنان بر پراکندگیداده های تخلخل و تراوایی، با استفاده از تجزیه و تحلیل های آماری بررسی شد. مطالعات پتروگرافی منجر به شناسایی 12 ریزرخساره در قالب 4 کمربند رخسارهای در یک محیط کم شیب کربناته شد. ترسیم نمودارهایتخلخل و تراوایی تاثیر لیتولوژی بر روی داده های تخلخل و تراوایی را نشان داد به طوری که لیتولوژی دولومیت دارای مقادیر تخلخل و تراواییبیشتری نسبت به آهک است. بافت رسوبی دانه غالب نسبت به گل غالب دارای مقادیر بالاتری از تخلخل و تراوایی میباشند. غالب ترین فرایندهای دیاژنزی دولومیتی شدن، انحلال، سیمانیشدن و تراکم هستند. تخلخل های قالبی، حفره ای، بین بلورین و بین دانه ای مهمترین تخلخل های شناسایی شده هستند. بررسی ها نشان داد فرایند انحلال و دولومیتی شدن نقش مهمی در افزایش قطر گلوگاه حفرات و کیفیت مخزنی دارند. بررسی نمودارهای دوگانه بیانگر آن است که سیمانی شدن و تراکم به تنهایی نقش کاهنده ای ندارند و تاثیر بیشتر آن درنتیجه تلفیق هردو عامل است. به منظور بررسی اثر رخساره ها و دیاژنز بر قطر گلوگاه حفرات، داده های تخلخل و تراوایی بر روی نمودار وینلند ترسیم گردید. بر اساس این نمودار، هفت گونه سنگی با قطر گلوگاه متفاوت مشخص گردید. نتایج نشان داد که به علت تاثیر عوامل مختلف دیاژنزی بر ریزرخساره ها، قطر گلوگاه حفرات متفاوت بوده و جایگاه آنها در نمودار وینلند جابجا می گردد. رخساره های دانه پشتیبان (پکستونی و گرینستونی) متعلق به کمربند رخسارهای شول که تحت تاثیر انحلال و یا دولومیتی شدن قرارگرفته اند، بهترین افق های مخزنی را وجود آورده اند. این ریزرخساره ها دارای بالاترین قطر گلوگاه حفرات و بهترین گونه های سنگی تعیین شده به روش وینلند هستند.