تحلیل کمّی رخساره‌های لرزه‌ای با استفاده از کدگذاری همبستگی متقابل و انطباق با رخساره‏ های رسوبی (مطالعه موردی منطقه پوسایدن استرالیا)

هدف اصلی لرزه‏‌نگاری بازتابی، پیگیری پدیده‏‌های زیرسطحی به کمک ردلرزه‌‏ها است؛ اما چالش‏‌های گوناگونی در رسیدن به این هدف‏ وجود دارد. تشخیص لایه‏‌ها یا پدیده‏‌های زمین‏‌شناسی با ضخامت کم، یکی از این چالش‏‌ها است. زمانی که اهداف، مخازن هیدروکربنی باشند، مشکل دو چندان خواهد شد زیرا علاوه بر تشخیص لایه نازک، باید لایه نازک مخزنی از لایه نازک غیرمخزنی تفکیک شود. پس نیاز به وضوح بالایی هم در راستای افقی و هم در راستای قائم می‏‌باشد. داده‏‌های لرزه‌‏ای مناطق وسیعی از محدوده رسوبی در راستای افقی و نواحی بین چاه‏‌ها را پوشش می‏‌دهند و داده‌‏های حاصل از چاه اطلاعاتی از خواص مخزنی را در اختیار ما می‏‌گذارد که قدرت تفکیک بالایی در راستای قائم دارد. بنابراین استفاده از داده‏‌های لرزه‏‌ای انطباقی با داده‏‌های چاه، نتایج همه جانبه در تحلیل رخساره‏‌ها، ارائه می‏‌دهد. ما برآنیم تا با ایجاد یک الگوی کمّی، به تحلیل و طبقه‌‏بندی مناسبی از رخساره‌‏های لرزه‌‏ای در یک سکانس کم ضخامت دست یابیم. این کار با استفاده از داده‌‏های لرزه‌‏ای سه‌بعدی واقعی و داده‏‌های چاه انجام شده و در صورت امکان با رخساره‏‌های رسوبی که با کمک اطلاعات زمین‏‌شناسی و چاه‌‏های منطقه به دست می‌‏آیند، انطباق داده می‏‌شوند. رویکرد تشخیص رخساره‏‌های لرزه‏‌ای بر اساس نشانگر شکل موج است که به محاسبه بیشترین شباهت شکل موج ردلرزه‏‌ها با ردلرزه معلم در محل چاه می‌‏پردازد. در نتیجه، یک روش ساده برای شناخت ویژگی‌های ظریف و نامحسوس زمین‌شناختی و ژئوفیزیکی توالی‏‌های ‏زیرسطحی به کار گرفته می‏‌شود که مبتنی بر ضریب همبستگی متقابل ردلرزه‌‏ها است. این ضریب کمّی بوده و اعدادی پیوسته بین 1- تا 1 را نتیجه می‏‌دهد. نزدیک بودن به عدد یک بیشترین میزان شباهت را دارد، پس رخساره‏‌های نزدیک به ردلرزه معلم را نشان می‏‌دهد. در روند کار، روش‏‌های غیرنظارتی و نظارتی به صورت توامان برقرار هستند. کدگذاری همبستگی متقابل با استفاده از داده‌‏های واقعی افق جانسون از اطلاعات لرزه‌‏ای سه‌‏بعدی پوسایدن استرالیا آزموده خواهد شد.

quantitative seismic facies analysis by the cross-correlation coding and matching with depositional facies; (a case study of the poseidon region of australia (

after picking the johnson horizon, we continue the processes related to making the window connected to the horizon. the output contains segy data, which has the information on the amplitude and frequency of traces in the johnson horizon window. figures 4 and 5 are the results of quantitative analysis of seismic facies that show the correlation coefficient (r) in terms of inline and crossline. in each of the shapes, one of the wells is considered as the base and the subsequent trace at the location of that well will be the main trace. facial (seismic) changes in all shapes show a similar general trend. the number of traces extracted from the johnson window is 84,2001. twenty samples are provided for each trace to determine the shape of each trace in the depth of the window. as a result, using amplitude values to increase time, it determines the waveform of each trace for us. thus it is clear that the waveform attribute, which is a dual attribute of the amplitude and frequency composition, has been extracted for the whole set of tremors. using the correlation coefficient relationship, the similarity of each of these traces is compared with a baseline trace. the connection between seismic facies around the well and the existing depositional facies is made with more certainty. but it is possible to study the gradual change of sedimentary deposits and facies and compare them with seismic facies changes. by studying the results of wells in the area and geological information, it is possible to show some sedimentary changes along with seismic changes in the johnson horizon window. the predominant lithology of the northwestern part is limestone or limestone with clay deposits. this is the northwestern part where the poseidon 2 and boreas wells are located.