از گریزان بودن ادبیات نوجوان از نقد و نظریه‌‌‌پردازی به ناگزیری از آن: ارائه‌‌‌ چارچوبی برای نقد و نظریه‌‌ درون‌‌زاد ادبیات نوجوان

هدف از مقالۀ حاضر ارائۀ چارچوبی برای نقد و نظریۀ درون زاد‌ ادبیات نوجوان است که برای این ادبیات هویتی مستقل از ادبیات کودک و بزرگسال قائل باشد و در راستای استقلال این ادبیات گام بردارد. ازاین رو محقق «نظریۀ خود دیالوجیک» هوبرت هرمنز را در همزیستی با نظریه‌های روانشناسی و آرای فلسفی درباب نوجوانی که با این نظریه همسو هستند چارچوبی مناسب برای تحقق این هدف می‌داند. ازاین جهت که ارائۀ‌ نقد و نظریۀ درون زاد ادبیات نوجوان، نخست، مستلزم فهم مفهوم نوجوانی و شناسایی مسئلۀ‌ نوجوانی است، در گام اول تلاش شده است به فهمی از مفهوم و مسئلۀ نوجوانی دست یابد و در گام بعد به رهیافت‌های این همزیستی برای نقد و نظریۀ ادبیات نوجوان بپردازد. یافته‌ها نشان می‌دهند نوجوان در این پرتو، وجودی دیالوجیک و چندصدا است و مسئلۀ ادبیات نوجوان نیز بازتاب صداهای نوجوانی، دیالوگ و چندصدایی وجودی نوجوان است. صداهایی که با یکدیگر تحت فرآیند دیالکتیکی حرکت میان نیروهای تمرکزگرا و تمرکززدا در میدان پرتنش «خود» درحال دیالوگ هستند و به رشد «خود» نوجوان منجر می‌شوند. این همزیستی برای مسائل نظری ادبیات نوجوان ازجمله چیستی این ادبیات و تفاوت آن با ادبیات کودک و همچنین نقد متون ادبیات نوجوان با رهاوردهایی همراه است که موردبحث قرار می‌گیرند.

the evasion of young adult literature from criticism and theorisation to its inevitability: a framework for endogenous theory and criticism of young adult literature

this research aims to provide a framework for the theory and criticism of young adult literature, which is different from children and adult literatures. hubert hermans' dialogical self theory (dst), in conjunction with the field of adolescent psychology and philosophical ideas related to adolescence, offers a promising approach to progress in this direction. to this end, it is necessary to first conceptualise adolescence and understand the issue of young adult literature. the article then proceeds to discuss the implications of this symbiosis for the theory and criticism of young adult literature which conceptualises the adolescent as a dialogical and polyphonic being. the problem of young adult literature lies in the interaction between internal and external voices of adolescents, specifically in terms of dialectical movements of centralisation and decentralisation within the self. this interaction occurs within the tensions of the self, which can ultimately lead to self-development. this framework has implications for the theory and criticism of young adult literature, including the differences between this literature and children's literature. furthermore, it invites a reconsideration of the definition of young adult literature. drawing upon typical devices in dialogical self theory, it provides an approach for the criticism of young adult literature.